Του Κώστα ΡοδινούΠαρακολούθησα τις ομιλίες στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τον Προϋπολογισμό. Εμφανής η προσπάθεια και η στόχευση. Θεωρούν την Κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαγράψουν από τη συλλογική μας μνήμη την καταστροφική διετία Παπανδρέου, να δικαιολογήσουν τις πολιτικές του μνημονίου και κυρίως να επιμερίσουν ισομερώς τις ευθύνες για όσα θα μας συμβούν εφεξής. Στόχος: να διασωθεί το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές και να αναζητήσει ρόλο ως εταίρος σε μετεκλογικές κυβερνήσεις συνεργασίας.
Οι εκλογές….βλάπτουν
Παράλληλα, έκδηλη είναι η επιθυμία τους να παραταθεί και ο βίος της Κυβέρνησης. Ο Γ. Παπανδρέου, με τη γνωστή ελαφρότητα που αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα, μας …αποκάλυψε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία εκλογών και πρόσθεσε επειδή «κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι η Ευρώπη τους επόμενους μήνες», «η συνεχής συζήτηση για εκλογές βλάπτει την προσπάθεια της χώρας» και κατέληξε οτι είναι «ορθότερο για την Ελλάδα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο να έχει μια κυβέρνηση συνεργασίας». Τα λέει αυτά ο άνθρωπος που ζητούσε κάθε μέρα εκλογές από τον Μάρτη του 2008, αρνήθηκε κάθε πρόταση συνεννόησης με τον τότε πρωθυπουργό και απειλούσε να χρησιμοποιήσει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές! Χαίρε θράσος απύθμενο!
O αντιπρόεδρος μοιράζει ευθύνες
Από κοντά και ο επί των Οικονομικών Αντιπρόεδρος, από τη μια δηλώνει ότι «οι επόμενοι τρείς μήνες θα είναι μια κρίσιμη περίοδος για την Ελλάδα» (άρα σε κρίσιμες περιόδους δεν γίνονται εκλογές) και από την άλλη, από το βήμα της Βουλής, ζητεί από όλους να καταθέσουν τις προτάσεις τους για να ετοιμάσει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο! Είναι τόσο χοντροκομμένη η προσπάθεια να μοιράσει ευθύνες. Ο κ. Βενιζέλος ήταν πάντα καλός στα λόγια και στις δαιδαλώδεις διατυπώσεις. Με τα έργα είχε ένα πρόβλημα. Ο χειρότερος υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης, είδε τα έσοδα να καταρρέουν τον Νοέμβριο και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της γενικής κυβέρνησης την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2011, να ανέρχονται στα 6.673 δις ευρώ! Τα στοιχεία αυτά σημαίνουν ότι, αφ’ ενός μεν η Κυβέρνηση έχει προβεί σε μια εσωτερική στάση πληρωμών (και αυτά είναι χρήματα που οφείλονται σε ιδιώτες, άρα λείπουν από την αγορά) και αφ΄ ετέρου οτι θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα για να κλείσει η «τρύπα» του 2011. Παρά τις διαβεβαιώσεις του οτι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα!
Αυτός, λοιπόν, ο αποτυχημένος υπουργός ζητάει τις ιδέες της αντιπολίτευσης! Για ποιό λόγο; Για να διαπραγματευτεί καλύτερα; Μια φορά το επιχείρησε, έφυγε ο Τόμπσεν και η παρέα του, και ύστερα τους παρακαλούσαμε επί μήνες να γυρίσουν! Με τις γνωστές συνέπειες. Μήπως για να τις υλοποιήσει καλύτερα; Αλήθεια τι υλοποίησε ο κ. Βενιζέλος, χωρίς να δημιουργηθεί «μπάχαλο»; Ας πούμε, το τέλος ακινήτων; Ποιός, επομένως, μας εγγυάται οτι θα είναι αποτελεσματικότερος στο μέλλον;
Χειρότερη κυβέρνηση
Όμως, και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κινούμενα στο ίδιο μήκος κύματος πρότειναν την παράταση της θητείας του Παπαδήμου. Το βασικό τους επιχείρημα λέει ο,τι αυτό είναι καλό για τη χώρα. Δυστυχώς, η καθημερινότητα τους διαψεύδει. Πέραν των οικονομικών που ανεφέρθησαν ανωτέρω, χθές αποκαλύφθηκε οτι ο κ. Ρέππας με το θέμα της εφεδρείας έκανε «μια τρύπα στο νερό». Η κ. Διαμαντοπούλου ονειρεύεται το «ΠΑΣΟΚplus», ενώ τα σχολεία έχουν ακόμα φωτοτυπίες, ο κ. Παπουτσής διαπληκτίζεται με τον κ. Γεωργιάδη, ενώ η Αθήνα θυμίζει καθημερινώς πλέον …Καμπούλ, ο εξ απορρήτων του πρώην Πρωθυπουργού, υπουργός Πολιτισμού, υπογράφει μια απόφαση, που φέρεται να αφορά οικογενειακή του επιχείρηση και τέλος αποκαλύπτεται ότι ο «φίλος Ασεμπίγιο», έλαβε μια …ευτελή αμοιβή, ενώ μας είχαν ανακοινώσει πως οτι έκανε ήταν στο όνομα της φιλίας!
Τι ήθελε και έμπλεξε ο Σαμαράς;
Με αυτά τα δεδομένα, επανέρχεται το ερώτημα, τι ήθελε και έμπλεξε ο Σαμαράς; Θεωρώ, ότι τους πραγματικούς λόγους μπορεί και να μην τους μάθουμε ποτέ γιατί, ως γνωστόν, «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται, αλλά δεν λέγονται».
Όμως, είναι σημαντικό για τη χώρα, εν μέσω τόσο καταιγιστικών εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ν.Δ. να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει την εθνική γραμμή. Το είδαμε με την ομιλία χθές του Σαμαρά στο Συνέδριο του ΕΛΚ και το θέμα που έθεσε για την ΑΟΖ. Το είδαμε με την παρουσία του Δήμα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ για το ζήτημα των Σκοπίων.
Δεύτερον, η αποχώρηση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία άνοιξε το εσωκομματικό μέτωπο του ΠΑΣΟΚ. Και οι αντιδράσεις μπορούν να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Τρίτον, τι μας πείθει ότι οι Υπουργοί του κ. Παπανδρέου θα γίνουν καλύτεροι με πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο; Αντιθέτως, το γεγονός ότι αναλώνουν πλέον τον περισσότερο χρόνο τους στα εσωκομματικά, συνηγορεί στην άποψη ότι θα αποδειχθούν χειρότεροι!
Ωστόσο, η Ν.Δ. διατρέχει τον κίνδυνο να ταυτιστεί στα μάτια του εκλογικού σώματος με την μνημονιακή πολιτική. Μπορεί ο κ. Σαμαράς, ορθώς να υπογράμμισε στη Βουλή ότι δεν δίνει συγχωροχάρτι, ούτε επιθυμεί την επ’ αόριστον παράταση της θητείας Παπαδήμου, (αν και ο κ. Αβραμόπουλος έχει άλλη άποψη) όμως θα πρέπει καθημερινώς να αμύνεται σε ….επιθέσεις συγκυβέρνησης σαν και αυτές τις οποίες επιδίδεται ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
Λόγο, έργο και σχέδιο
Συμπερασματικά, η Ν.Δ. πρέπει από εδώ και στο εξής να βασίσει τη στρατηγική της στους παρακάτω άξονες:
Πρώτον, σαφής καταδίκη της καταστροφικής διετίας Παπανδρέου. Είναι αίτημα καθολικό της κοινωνίας πώς, ενώ τον Δεκέμβριο του 2009 ο κ. Παπανδρέου μοίραζε επιδόματα και ακύρωνε εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης, μετά από λίγους μήνες μας οδήγησε στο μνημόνιο.
Δεύτερον, η ΝΔ πήρε κεφάλι στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος με πολιτικό λόγο αντίθεσης στο μνημόνιο. Αυτή τη στάση δεν πρέπει να τη χαρίσει σε κανέναν, όταν μάλιστα η αντίθεση της κοινωνίας στην ακολουθούμενη πολιτική φτάνει στο 80%! Πολύ δε περισσότερο, τώρα που ο κ. Παπανδρέου κατασκευάζει εχθρούς και ο κ. Φ. Κουβέλης αποκαλύπτεται ως η αντιμνημονιακή ουρά του ΠΑΣΟΚ, που θα λειτουργεί ως φιλόξενος υποδοχέας των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του. Για να …επιστρέψει τη χάρη σε μετεκλογικά σενάρια.
Τρίτον, η Ν.Δ. πρέπει να στηρίζει μεν πολιτικές με τις οποίες συμφωνεί, αλλά παράλληλα να καταδικάζει και να αντιπολιτεύεται απερίφραστα εκείνες με τις οποίες διαφωνεί.
Τέταρτον, η Ν.Δ. πρέπει να εμμείνει προσηλωμένη στη θέση της για εκλογές την συμφωνηθείσα ημερομηνία. Μια βδομάδα δεν κάνει τη διαφορά, αλλά είναι ζήτημα συνέπειας να γίνουν οι εκλογές τον Φεβρουάριο.
Πέμπτον, η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο σχέδιο και οι Έλληνες μια νέα αρχή. Για να ανθίσει ξανά η Ελπίδα.
Tο ισχυρότερο χαρτί της Ν.Δ. είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Όμως, ο δημόσιος λόγος του κόμματος σε επίπεδο στελεχών είναι αδύναμος και εκείνο το έργο με την ομάδα που θα κυβερνήσει, παραμένει ανολοκλήρωτο. Τα δύσκολα είναι μπροστά, τα προβλήματα δεν περιμένουν και ο χρόνος πιέζει
