στη Θεοφάνειο Αίθουσα Tέχνης
η ΚΛΠ συνεχίζει τις προβολές της 8-10 και 10-12με την ταινία
If... (Εάν...)
του Lindsay Anderson
Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 1969
με τον Malcolm McDowell στην πρώτη του ταινίαIMDB
Η επαναπροβολή του «Εάν...» («If...», Αγγλία, 1968) του Λίντσεϊ Αντερσον δεν θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο ταίριασμα με την επικαιρότητα κρίνοντας από τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στη χώρα μας. Το φιλμ αφουγκράζεται το έκρυθμο, επαναστατικό κλίμα του 1968, είναι μια μικρογραφία της Μεγάλης Βρετανίας της εποχής: σε ένα σχολείο της Μεγάλης Βρετανίας (ο χρόνος δεν καθορίζεται επακριβώς) το ένστικτο της ατομικής ελευθερίας των μαθητών εξεγείρεται βίαια κατά του στυγερού συστήματος, της αφόρητης ιεραρχίας και της αυστηρής πειθαρχίας. Το ξέσπασμα θα γίνει με τη συγκλονιστική σκηνή πολέμου της ταινίας. Οι οικότροφοι μετατρέπονται σε στρατιώτες-ελεύθερους σκοπευτές εναντίον των «μεγάλων» που είναι οι δάσκαλοι και οι επίσημοι καλεσμένοι στην τελετή αποφοίτησης. Ως τότε η ιστορία θα έχει αποκτήσει το κατάλληλο έδαφος για να στηρίξει την εξέγερση μέσα από σκληρές ή τρυφερές σκηνές οι οποίες αναφέρονται στη σχέση των μαθητών μεταξύ τους και με τους δασκάλους. Οι μαθητές παραπέμπουν αμέσως στην εξεγερμένη γενιά του Μάη του 1968, αν και στην πραγματικότητα το φιλμ άρχισε να γυρίζεται προτού ξεσπάσουν τα γεγονότα του Μαΐου.
«Προσπάθησα να αποφύγω τη δημιουργία μιας δημοσιογραφικού στυλ ταινίας με στόχο την αποκάλυψη των φοιτητικών κινημάτων» είπε ο Αντερσον, ο οποίος με την εξαίρεση μιας φωτογραφίας του Τσε Γκεβάρα απέρριψε όλα τα δεδομένα που θα μπορούσαν να καθορίσουν τοπικά και χρονικά την ταινία (π.χ., στην ταινία δεν υπάρχει ποπ μουσική). «Το κυριότερο για μένα είναι ότι, όπως κάθε έννοια, κάθε αλήθεια έχει πολλαπλές σημασίες, έτσι και κάθε έργο τέχνης είναι αναγκαία διφορούμενο. Οι επαναστάτες στο "Εάν... " δεν είναι ούτε μαρξιστές ούτε διανοούμενοι, εφόσον οι όροι της ταινίας είναι ένας συνδυασμός ποίησης και ρεαλισμού. Για μένα έχει μεγάλη σημασία το να δείξω πως όταν κανείς κάνει μια επανάσταση στο όνομα κάποιου ιδανικού πρέπει ταυτοχρόνως να δεχθεί την ευθύνη της καταστροφής πραγμάτων που έχουν μια δική τους ποιότητα, μια δική τους ομορφιά. Αν ζητήσει κανείς απλές, ακριβείς απαντήσεις από το "Εάν...", ζητάει την προπαγάνδα».
ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ
