Γερμανική «φάλαγγα» επιχείρησε να κάνει η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, συνεπικουρούμενη από τον Μανουέλ Μπαρόζο, τον Χέρμαν βαν Ρομπάι, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και άλλα μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά.
Πάνω από τρεις ώρες ο κ. Σαμαράς υπερασπιζόταν τις θέσεις του, στάθηκε όρθιος, χωρίς να κάνει βήμα πίσω από τις «κόκκινες γραμμές» της εθνικής αξιοπρέπειας και της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου.
Οι εταίροι της Ν.Δ. στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ξεπέρασαν κάθε όριο πιέσεων και fair play, νομίζοντας ότι έχουν απέναντί τους τον πρόθυμο Γιώργο Παπανδρέου. Εστησαν μια παράσταση, μοιράζοντας ρόλους μεταξύ τους και κάνοντας άλλος τον «κακό» και άλλος τον «καλό», όπως στις... ανακρίσεις που βλέπουμε στον κινηματογράφο.
Το μόνο που δεν έκαναν ήταν να πάρουν το χέρι του κ. Σαμαρά και να τον βάλουν να υπογράψει με το ζόρι το Μεσοπρόθεσμο, για να στηρίξει την πολιτική του κ. Παπανδρέου. Δεν λειτούργησαν ως ιδεολογικοί σύμμαχοι και δεν επέδειξαν καμία κοινοτική αλληλεγγύη. Λειτούργησαν ως εκπρόσωποι των δάνειων δυνάμεων και όχι ως Ευρωπαίοι ηγέτες που ξέρουν τις βασικές αρχές ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το κερασάκι όλων ήταν ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος σε μια προκλητικότατη δήλωση είπε ότι ο κ. Σαμαράς «πρέπει να είναι χαρούμενος που δεν ήμουν παρών στη Σύνοδο του ΕΛΚ».
Οι... δάνειες δυνάμεις, όμως, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο αρχηγός της Ν.Δ., ο οποίος στην τοποθέτησή του εξήγησε σημείο σημείο τις θέσεις του και με επιχειρήματα επεσήμανε γιατί το μείγμα πολιτικής (της σοσιαλιστικής κυβέρνησης) που εφαρμόζεται έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να δώσει ποτέ συναίνεση σε κάτι που είναι λάθος. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε, μετά τη Σύνοδο του ΕΛΚ, ο κ. Σαμαράς: «Τους εξηγήσαμε ότι δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε το λάθος. Βεβαίως, κάποια άρθρα του εφαρμοστικού νομοσχεδίου θα τα ψηφίσουμε, γιατί συμφωνούμε. Επέμεινα ότι η ευθύνη δεν είναι να αποδεχόμαστε το λάθος, αλλά να το επανορθώσουμε. Κι αυτή είναι η υπέρτατη πολιτική ευθύνη και απέναντι στην Ελλάδα και απέναντι στην Ευρώπη. Γιατί δεν κρίνεται μόνο η τύχη της Ελλάδας. Ακούστηκαν διάφορες προσεγγίσεις. Παρέμεινα στην άποψή μου ως το τέλος. Κάποιοι καταλάβαιναν ότι έχουμε δίκιο (σ.σ.: Ιρλανδοί, Ούγγροι, Πορτογάλοι). Οι περισσότεροι επέμειναν στις δικές τους θέσεις. Ομως, κριτής κάθε οικονομικού προγράμματος είναι τα αποτελέσματά του. Και κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός».
Την ορθότητα των θέσεων της Ν.Δ. επικρότησε εμμέσως προχθές και ο ΟΗΕ στην ετήσια έκθεσή του, στην οποία τονίζεται ότι η μονομέρεια πολιτικών λιτότητας, όπως του Μνημονίου, καταργεί το κοινωνικό κράτος και απομακρύνει την ανάπτυξη.
