Το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα – ουσιαστικά το νέο Μνημόνιο – είναι αναξιόπιστο, άδικο και αναποτελεσματικό. Είναι και έμπρακτη ομολογία αποτυχίας της πολιτικής του Μνημονίου.
Είναι ομολογία αποτυχίας: Γιατί, πρώτα απ’ όλα, ανεβάζει το λογαριασμό των μέτρων στα 66 δις ευρώ, όταν το Μνημόνιο προέβλεπε σύνολο μέτρων 30 δις ευρώ! Το ότι το Μνημόνιο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση επιβεβαιώνεται και από την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που επισημαίνει ότι το έλλειμμα έχει κολλήσει στο 10% για τα έτη 2010, 2011, 2012. Είναι μάλιστα απίστευτο ότι η κυβέρνηση μας λέει ότι, χωρίς το νέο πακέτο μέτρων, το χρέος θα προσεγγίσει το 200% του ΑΕΠ το 2015, όταν το ίδιο το Μνημόνιο πέρυσι το εκτιμούσε στο 139% για το 2015!
Είναι αναξιόπιστο: Γιατί αποτελεί συνέχιση της πολιτικής που εφαρμόζεται εδώ και ένα χρόνο και έχει αποδεδειγμένα αποτύχει. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία βεβαιότητα αποτελεσματικότητας, όταν βασίζεται και πάλι στη λάθος συνταγή. Είναι προφανές ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα επιβάλουν και πάλι νέα και σκληρότερα μέτρα, λόγω της αποτυχίας αυτών που τώρα σχεδιάζουν. Όπως ήδη έκαναν μέχρι σήμερα.
Είναι άδικο: Γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του προβλέπει οριζόντιες φορολογικές επιδρομές σε βάρος εκείνων που ήδη πληρώνουν.
Παράδειγμα πρώτο, η νέα επιδρομή στην ακίνητη περιουσία που επεκτείνεται και στους μικροϊδιοκτήτες. Επιβαρύνει όλο το πλέγμα της ακίνητης περιουσίας. Ειδικά της μεσαίας και της μικρής.
Παράδειγμα δεύτερο, η έκτακτη εισφορά – που μόνο έκτακτη δεν είναι –συνιστά διπλή φορολόγηση εκείνων, που ήδη έχουν φορολογηθεί. Ουσιαστικά, πρόκειται για κεφαλικό φόρο σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, που για την κυβέρνηση αποτελούν τα εύκολα «υποζύγια».
Δεν αποτελεί παρά μια νέα φοροκαταιγίδα, που εκδηλώνεται μέσω της κατάργησης του συνόλου σχεδόν των φοροαπαλλαγών, της επιβολής κεφαλικού φόρου ακόμη και στα χαμηλά εισοδήματα, της αύξησης του ΦΠΑ και των τελών κυκλοφορίας. Ενώ προχωρά και σε περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, ακόμη και σε μείωση της δαπάνης για κύριες συντάξεις του ΟΓΑ, καθώς και στο κατώτερο όριο των συντάξεων άλλων ασφαλιστικών ταμείων. Η επίθεση αυτή στους πλέον αδύναμους των Ελλήνων παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Ενώ δεν προβλέπεται απολύτως τίποτα για τη μείωση της ανεργίας.
Θυμίζουμε, στο σημείο αυτό, ότι ακόμη και ο Εκπρόσωπος της Τρόικας κ. Πόουλ Τόμσεν, στην πρόσφατη ομιλία του στο Economist (στις 18/05/2011) είπε χαρακτηριστικά: «Τα επίπεδα της φορολογίας, το φορολογικό βάρος είναι ήδη πάρα πολύ υψηλό, οπότε δεν μπορεί να υπάρχουν περαιτέρω περικοπές στους μισθούς, ούτε στις συντάξεις, δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω αύξηση στη φορολογία».
Είναι αναποτελεσματικό: Γιατί, όπως αναφέρει η Τράπεζα της Ελλάδας στην ενδιάμεση έκθεση του 2010, η «περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ήδη φορολογουμένων θα κατέληγε, όχι μόνο να επιτείνει την ύφεση, αλλά και να επιτύχει το αντίθετο από το αναμενόμενο αποτέλεσμα, δηλαδή μείωση αντί αύξησης των εσόδων».
Για να το πούμε απλά, αυτή τη στιγμή ολόκληρος ο Ελληνικός λαός θυσιάζεται, για να μειωθεί το έλλειμμα της χώρας. Όμως, παρά τις απίστευτες θυσίες του, το πρώτο τετράμηνο του 2011 το έλλειμμα αντί να μειωθεί κατά 4%, όπως προέβλεψαν κυβέρνηση και Τρόικα, αυξήθηκε κατά 14%!
Είναι, επίσης, αναποτελεσματικό διότι οδηγεί στους δύο γνωστούς φαύλους κύκλους: Το φαύλο κύκλο ελλείμματος και ύφεσης και το φαύλο κύκλο υπερχρέωσης. Αλλά και διότι οδηγεί στην εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας νοικοκυριών και επιχειρήσεων και, κατ’ επέκταση, στον κίνδυνο μαζικής αδυναμίας καταβολής νέων φόρων.
Σε ό,τι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις: Είμαστε οι πρώτοι που τις υποστηρίξαμε. Και μάλιστα έγκαιρα και υπό πολύ καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Όμως, υπάρχει θέμα με το βεβιασμένο της διαδικασίας και την εξασφάλιση του βέλτιστου αποτελέσματος. Δεν αρκεί η ταμειακή λογική, είναι ανάγκη να έχουν και αναπτυξιακή διάσταση.
Τέλος, ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης, διαβάζοντας την κυβερνητική πρόταση, θα καταλάβει ότι σε, αντίθεση με το Ζάππειο ΙΙ, το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν έχει καμιά εσωτερική λογική, αλλά χαρακτηρίζεται από πολλές αντικρουόμενες προβλέψεις. Παραδείγματος χάριν:
· Συνεχώς αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση, ενώ υποτίθεται ότι στοχεύει σε ιδιωτικοποιήσεις!
· Δεν ενισχύει πουθενά τη ρευστότητα, ενώ υποτίθεται ότι στοχεύει στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας!
· Καταργεί το “πόθεν έσχες” στην κατοικία, ενώ επιβάλλει έκτακτες εισφορές στα ακίνητα!
· Ζητάει την κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου, (πράγμα σωστό), αλλά δεν λέει λέξη για το νόμο που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία για τον έλεγχο του “πόθεν έσχες” όλων όσων διετέλεσαν από το 1974 μέχρι σήμερα πρωθυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί και υφυπουργοί.
Και κάτι ακόμα: Η εμμονή της κυβέρνησης να περάσει το νομοσχέδιο με ένα και μοναδικό άρθρο ουσιαστικά δείχνει ότι δεν επιδιώκει τη συναίνεση. Γιατί, όπως έχουμε πει από την πρώτη στιγμή, δεν πρόκειται να ψηφίσουμε στο σύνολό του το νομοθέτημα, αλλά θα μπορούσαμε σε κατ’ άρθρο συζήτηση του νομοσχεδίου να συμφωνήσουμε σε ό,τι είναι καλό και θετικό. Το «όλα ή τίποτα» της κυβέρνησης, η ψήφιση, δηλαδή, του Μεσοπρόθεσμου σε ένα και μόνο άρθρο, όχι μόνο διάθεση συναίνεσης δεν δείχνει, αλλά επιβεβαιώνει τη γνωστή εκβιαστική αλαζονεία της.
