Πρός Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί εὐσεβῆ λαό τῆς
καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως...
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα μου ἐν Κυρίῳ,
«Πάσχα Κυρίου Πάσχα, καὶ πάλιν ἐρῶ Πάσχα, τιμὴ τῆς Τριάδος» Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ λαμπροτάτου πανηγυριστοῦ τῆς ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἔχουν γίνει χάρη στόν Ἰωάννη Δαμασκηνό, τὸν ποιητή τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως, ὁ κεντρικός πυρήνας τῆς δοξολογικῆς ὑμνωδίας τῶν Ὀρθοδόξων, ποὺ δονεῖ σήμερα γηθοσύνως τοὺς θόλους τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν.
Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Μέγα καὶ ἱερώτατο ὀνομάζει τὸ Πάσχα τῆς χάριτος ὁ ἱερὸς ὑμνωδός. Διότι «ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν ἡμᾶς διεβίβασεν». Εἶναι «τὸ πέρασμα ἀπὸ τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας στήν ὁλόφωτη χαρὰ τῆς Θείας Βασιλείας».
Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα ἀδυνατεῖ νά περιγράψει τὸν πλοῦτο τῆς χάριτος, ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πάσχα. «Πάσχα ἱερόν, Πάσχα καινὸν ἅγιον, Πάσχα μέγα, Πάσχα λύτρον λύπης» εἶναι λίγες ἀπό τίς προσηγορίες τοῦ Πάσχα, ἐρανισμένες μόνον ἀπό τίς ἀκολουθίες τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου καὶ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Λύτρωση ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τόν αἰώνιο θάνατο. Ἐπάνοδος τοῦ πλαστουργήματος στήν ἀρχαία δόξα καὶ τὸ ἀρχέγονο κάλλος.
Ἀνάσταση σημαίνει ἔγερση ἀπὸ τὴν πεπτωκυῖα κατάσταση στή ζωή τῆς καινῆς κτίσεως. Μὲ τὴ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος ὑπερβαίνει τὸν τόπο καὶ τὸν χρόνο καὶ μεταβαίνει στή ζωὴ καὶ ἐμπειρία τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. «Σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικὸν καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α΄ Κορινθ. 15, 42 – 49) περιγράφει ὁ ἔνδοξος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.
Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως δέν μᾶς παρέχει μόνον ἀνάμνηση ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς ἐπίγειας παρουσίας τοῦ Κυρίου μας. Προσφέρει τρόπο ἀπελευθερώσεώς μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πνευματικῆς νάρκης καὶ τοῦ θανάτου. Ἂν ἡ ζωὴ μας ἑνωθεῖ μὲ τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, τότε θὰ φανερωθεῖ στή δικὴ μας ζωή ἡ ζωὴ Του.
Ἂς ἐκδιώξουμε τὴν «εὐπερίστατο ἁμαρτία καὶ ἂς «καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις» γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἀκολουθήσουμε τὸν ἐξαστράπτοντα Κύριο στά φωτεινὰ σκηνώματα τῆς Βασιλείας Του.
Ἂς λάβουμε «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς» γιά νά δοξάσουμε Χριστὸν τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα μου ἐν Κυρίῳ,
«Πάσχα Κυρίου Πάσχα, καὶ πάλιν ἐρῶ Πάσχα, τιμὴ τῆς Τριάδος» Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ λαμπροτάτου πανηγυριστοῦ τῆς ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἔχουν γίνει χάρη στόν Ἰωάννη Δαμασκηνό, τὸν ποιητή τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως, ὁ κεντρικός πυρήνας τῆς δοξολογικῆς ὑμνωδίας τῶν Ὀρθοδόξων, ποὺ δονεῖ σήμερα γηθοσύνως τοὺς θόλους τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν.
Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Μέγα καὶ ἱερώτατο ὀνομάζει τὸ Πάσχα τῆς χάριτος ὁ ἱερὸς ὑμνωδός. Διότι «ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν ἡμᾶς διεβίβασεν». Εἶναι «τὸ πέρασμα ἀπὸ τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας στήν ὁλόφωτη χαρὰ τῆς Θείας Βασιλείας».
Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα ἀδυνατεῖ νά περιγράψει τὸν πλοῦτο τῆς χάριτος, ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πάσχα. «Πάσχα ἱερόν, Πάσχα καινὸν ἅγιον, Πάσχα μέγα, Πάσχα λύτρον λύπης» εἶναι λίγες ἀπό τίς προσηγορίες τοῦ Πάσχα, ἐρανισμένες μόνον ἀπό τίς ἀκολουθίες τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου καὶ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Λύτρωση ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τόν αἰώνιο θάνατο. Ἐπάνοδος τοῦ πλαστουργήματος στήν ἀρχαία δόξα καὶ τὸ ἀρχέγονο κάλλος.
Ἀνάσταση σημαίνει ἔγερση ἀπὸ τὴν πεπτωκυῖα κατάσταση στή ζωή τῆς καινῆς κτίσεως. Μὲ τὴ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος ὑπερβαίνει τὸν τόπο καὶ τὸν χρόνο καὶ μεταβαίνει στή ζωὴ καὶ ἐμπειρία τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. «Σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικὸν καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α΄ Κορινθ. 15, 42 – 49) περιγράφει ὁ ἔνδοξος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.
Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως δέν μᾶς παρέχει μόνον ἀνάμνηση ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς ἐπίγειας παρουσίας τοῦ Κυρίου μας. Προσφέρει τρόπο ἀπελευθερώσεώς μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πνευματικῆς νάρκης καὶ τοῦ θανάτου. Ἂν ἡ ζωὴ μας ἑνωθεῖ μὲ τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, τότε θὰ φανερωθεῖ στή δικὴ μας ζωή ἡ ζωὴ Του.
Ἂς ἐκδιώξουμε τὴν «εὐπερίστατο ἁμαρτία καὶ ἂς «καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις» γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἀκολουθήσουμε τὸν ἐξαστράπτοντα Κύριο στά φωτεινὰ σκηνώματα τῆς Βασιλείας Του.
Ἂς λάβουμε «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς» γιά νά δοξάσουμε Χριστὸν τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
