Αγαπητές συμπολίτισσες και
συμπολίτες, Αγαπητοί συμπατριώτες, Φίλες και Φίλοι
Ο λόγος που αισθάνομαι για
δεύτερη φορά και σε σύντομο χρονικό διάστημα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί
σας γραπτώς,
είναι οι δραματικές εξελίξεις στη ζωή όλων μας, μέσα από την
πολύ δυσμενή θέση στη οποία έχει περιπέσει η
χώρα μας, θέση για την οποία κάποιοι έχουν σίγουρα την μέγιστη ευθύνη.
Αν το
ξεχάσουμε αυτό,
τότε είναι βέβαιο ότι, αποδεχόμαστε αμαχητί την οριστική καταδίκη των παιδιών
μας, στο να ζήσουν φτωχότερα από την δική μας γενιά αλλά και
υποθηκεύουμε το μέλλον των εγγονών μας.
Η επικοινωνία μου αυτή είναι αποτέλεσμα εσωτερικής παρότρυνσης και υποχρέωσης μου, ως Έλληνας πολίτης και πατέρας τριών παιδιών, να πάρω θέση και να την εκφράσω δημόσια.
Θα
ήθελα πριν από όλα, να θυμίσω σε όλους μας και προς όλη την κοινωνία, όπου
συμπεριλαμβάνονται βεβαίως και τα κόμματα, την
άποψή μου σχετικά με την ενασχόληση των πολιτών με τα κοινά, η οποία έχει
εκφρασθεί δημόσια και στο παρελθόν. Αυτή ήταν και είναι πάντα σταθερή στο ότι,
η συμμετοχή είναι επιβεβλημένη σε οποιοδήποτε επίπεδο για περισσότερους από εμάς, για
όλους μας, έτσι ώστε να
συμβάλλουμε όλοι μαζί συνθέτοντας με τις όποιες γνώσεις, τις
προτάσεις, αλλά και την ικανότητα και θέλησή του καθενός μας, στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
προσφοράς στον τόπο και στην
περιοχή όπου επιλέξαμε να ζήσουμε, προσφέροντας έτσι καλύτερη ποιότητα ζωής
στους εαυτούς μας αλλά και
στα παιδιά μας.
Παρατηρείται
όμως ακόμη και σήμερα, κάποιοι, που δεν θέλουν να ξεχάσουν το
αμαρτωλό παρελθόν τους και τα κόμματα φαίνεται δυστυχώς να το αποδέχονται, να κάνουν κάθε παρασκηνιακή
προσπάθεια ώστε να
αποκλείουν τέτοιες κινήσεις συμμετοχής, οι οποίες θα συνεισέφεραν εκτός
των άλλων, έμμεσα και στην
πολυπόθητη αυτοκάθαρση των κομμάτων
και στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Επειδή είμαστε λίγοι στις τοπικές
κοινωνίες που ζούμε και γνωριζόμαστε μεταξύ μας σε βάθος χρόνου, κρινόμαστε καθημερινά μέσα από την πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά μας, την
εργασία μας, την οικογένειά μας, τη γειτονιά μας, την πόλη μας, δίνοντας όλοι μας τα δείγματα
γραφής του, ο καθένας.
Όλοι μπορούμε να
αντιληφθούμε ότι κάποιοι με
επικοινωνιακά τερτίπια θέλουν να
λάμπουν παντού αλλά και όλοι θεωρούμε πολλές φορές «ότι λάμπει δεν είναι πάντοτε χρυσός», π.χ. ότι λάμπει στην Πρέβεζα δεν
μπορεί να είναι και χρυσός στα Ιωάννινα ή στην Άρτα, όπως εκεί νομίζουν. Εμείς το γνωρίζουμε
αυτό. Κανένας δεν μπορεί να
κρυφτεί αλλά και κανένας
όμως δεν πρέπει να απέχει. Διότι
στη άλλη περίπτωση δηλαδή της μη συμμετοχής, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το
να αφήνουμε χώρο σε
επιτήδειους αυτόκλητους
σωτήρες, αριβίστες, αλαζόνες ηγετίσκους ανά τη χώρα, που κάνοντας αρχικά «εμπόριο»
ελπίδας και στη συνέχεια χρήση της εξουσίας στη βάση των προσωπικών τους
στρατηγικών, ρυθμίζουν τα της ζωής μας, πολλές φορές δυστυχώς και μέσα από
τη διαπλοκή, εκμεταλλευόμενοι το πελατειακό και ψηφοθηρικό σύστημα ενός
σπάταλου κράτους δυστυχώς, που και οι ίδιοι δημιούργησαν.
Εκτιμώ
ότι επιβάλλεται γι αυτό, να ενεργοποιούνται και να συμμετέχουν
όλες μαζί οι δημιουργικές και υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, κάθε φορά που το επιτάσσουν οι καταστάσεις και οι ανάγκες. Αυτό θα συμβάλλει
στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της προόδου του
τόπου αλλά παράλληλα θα λειτουργήσει, ως αντίσταση στη διαφθορά και ως ανάχωμα στη λαμογιά και
την αθέμιτη συναλλαγή.
Σε ότι με αφορά προσωπικά, είναι γνωστό στη τοπική κοινωνία, ότι είχα συμμετοχή στα
αυτοδιοικητικά δρώμενα του νομού Πρέβεζας, ως νομαρχιακός σύμβουλος επί οκτώ χρόνια,(δύο από αυτά στην θέση
του προέδρου του Ν.Σ.) μετά
από την τιμητική προτίμηση στο πρόσωπό μου από τους πολίτες-συμπατριώτες. Είμαι βέβαιος ότι κρίθηκα για αυτή μου την θητεία στα
κοινά, θετικά ή αρνητικά, όταν
από πλευράς μου φρόντιζα πάντοτε, αφενός μεν να εκφράζω ελεύθερα τις θέσεις και
τις απόψεις μου και να ψηφίζω κατά συνείδηση τις αποφάσεις του Ν.Σ. με
γνώμονα πάντοτε το δημόσιο συμφέρον αλλά και το καλό των πολιτών, αφετέρου δε να
γνωστοποιώ μέσω του τοπικών
μέσων ενημέρωσης αλλά και των πρακτικών των
συνεδριάσεων, τη λειτουργία μου αυτή στα θεσμικά όργανα και χωρίς
επικοινωνιακές τακτικές. Δυστυχώς μερικοί από εμάς χαρακτηριστήκαμε τότε
πολλές φορές «μαύρα πρόβατα», διότι ίδια λειτουργούσε το σύστημα και στην τοπική αυτοδιοίκηση,
που αποτελούσε προέκταση του κράτους και τμήμα του γνωστού, σε όλους
πλέον, πολιτικού μας
συστήματος.
Με
αφορμή αυτή την ανοικτή
επικοινωνία και κυρίως με τους συμπολίτες μου, έχοντας τη δική μου μικρή
εμπειρία, επιτρέψτε μου τώρα να επαναλάβω μερικές σκέψεις μου επικαιροποιημένες με βάση τα νέα
δεδομένα, γύρω από την σημερινή
γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση. Θέλω να πιστεύω. και έχω την άποψη,
εκτιμώντας ότι είναι και δική σας άποψη, σχετικά με το πώς,
πού και γιατί έχουμε φτάσει σήμερα ως Χώρα, σε αυτή την κατάντια του Ελληνικού
Κράτους, Βρισκόμαστε
εκτιμώ δυστυχώς, αν όχι σε ελεύθερη πτώση, σίγουρα στο χείλος του γκρεμού. Διότι έτσι πραγματικά αποτυπώνεται η
σημερινή κατάσταση δυστυχώς. Έχω την άποψη λοιπόν ότι τα
βαθύτερα αίτια του
προβλήματος για τη κρίση που περνά η Χώρα μας δεν είναι μάλλον
οικονομικά,- όταν η οικονομική κρίση σήμερα μαστίζει
όλη την Ευρώπη- αλλά αυτά είναι πρωτίστως πολιτικά,κοινωνικά και βεβαίως, ηθικά. Από πολλά χρόνια έπρεπε να φροντίσουμε τα του οίκου μας. Δυστυχώς
αυτό δεν έγινε. Και σήμερα το κράτος μας πτωχεύει, λόγω της κακής
διαχείρισης από αυτούς που είχαν την διοίκηση σε όλα τα επίπεδα τα
τελευταία κυρίως 20 χρόνια, μέσα από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και με
την ανοχή και ευθύνη των
κομμάτων και της νομοθετικής εξουσίας (Βουλή).Το
κράτος μας επτώχευσε διότι οι
έννοιες ηθική και πολιτική ποτέ δεν συνυπήρξαν στην άσκηση της πολιτικής καθότι επικρατούσε πάντοτε η γνωστή ρήση ότι «πολιτική
είναι η τέχνη του εφικτού» με
όποιο μέσο και με όποιο κόστος θα προσέθετα εδώ.
Γι
αυτό λοιπόν θα πρότεινα τουλάχιστον, να προσπαθήσουμε όσο το δυνατόν
περισσότεροι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, να αντισταθούμε σε καθημερινή βάση, αλλά και ενόψει επόμενων εκλογών, απέναντι σε
αυτό το πολιτικό σύστημα, που είναι
απαξιωμένο με ευθύνη των ίδιων αυτών των
πολιτικών και το οποίο κρατούσε σε ομηρία τους πάντες. πολίτες και κοινωνία.Άλλωστε
«τα χέρια όλων μας σήμερα είναι
πλέον λυμένα» και χωρίς δεσμεύσεις: με το ΔΝΤ και
τα μνημόνια στο κεφάλι μας, χωρίς προσδοκίες, χωρίς ελπίδα για δουλειά, χωρίς
αυξήσεις μισθών, χωρίς επιδοτήσεις ή επιλέξιμα και χωρίς STAGE ή συμβασιούχους, χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία, χωρίς λεφτά
και χωρίς διαφαινόμενη άμεση προοπτική. Τώρα πρέπει να ενεργήσουμε με υπευθυνότητα και με λογική,
αφήνοντας στην άκρη το
θυμικό μας, την αγανάκτηση
και την οργή μας που ούτως ή άλλως είναι
δικαιολογημένη. Τώρα πρέπει να αντιδράσουμε.
Πρέπει να
δοθεί τέλος σε αυτό, το
πελατειακό και ψηφοθηρικό σύστημα, πίσω
από το οποίο βρίσκονται άνθρωποι
(πολιτικοί και μη) που το δημιούργησαν και το
εκμεταλλεύονται, εν γνώσει των κομμάτων, είτε από τη θέση του πελάτη (όπως πολίτες σε ομηρία και
σε ανάγκη αλλά και «πελάτες» κομματάρχες ή μη), είτε από τη θέση του ψηφοθήρα (όπως επιτήδειοι
πολιτευόμενοι και πολιτικοί), είτε από τη θέση του βολεμένου (όπως κολλητοί,
παρατρεχάμενοι, κρατικοδίαιτοι καρεκλοκένταυροι).
Πρέπει
γι ’αυτό να τιμωρηθούν πρόσωπα,
στέλνοντάς τα στο σπίτι
τους, ξεχωρίζοντας την
«ήρα από το σιτάρι», να καταδικαστούν κόμματα, για να αναγκασθούν σε αυτοκάθαρση και να αλλάξουν πρακτικές και
νοοτροπίες του παρελθόντος, και
που είναι αυτές που περισσεύουν σήμερα Έτσι με την ουσιαστική αυτοκάθαρση θα
εξαγνισθούν και όλοι εκείνοι που λειτούργησαν είτε μέσα στα κόμματα είτε στην δημόσια διοίκηση, με ευσυνειδησία και
υπευθυνότητα αλλά σήμερα άδικα
ευρίσκονται και αυτοί στο στόχαστρο των αγανακτισμένων πολιτών.
Να
εξαναγκασθούν σε αλλαγή,
ακόμη και του τρόπου διενέργειας προεκλογικών
αγώνων και προσέγγισης των
πολιτών, Να αποκαλυφθεί η υποκρισία των πολιτικών και να σταλεί, ει δυνατόν, όλο το πολιτικό προσωπικό
σπίτι του καθώς και οι κλέφτες
αν όχι στη φυλακή, τουλάχιστον να
δακτυλοδειχθούν και να τα δώσουν πίσω, ή να τους δεσμευτούν τα όσα νομότυπα μεν, αλλά όχι και ηθικά
απέκτησαν, σε όλη
την επικράτεια.
Πρέπει
όσοι υπήρξαν μέρος του
συστήματος και μέρος του προβλήματος, τοπικά και κεντρικά, ασκώντας επί πολλά
χρόνια εξουσία ή διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, να αναγκασθούν σε αποχώρηση και να ελεγχθούν για πιθανό παράνομο πλουτισμό τους. Ακόμη
και αν κάποιοι εφθάρησαν άδικα και θεωρούν τον εαυτό τους όχι ίδιο με τους
άλλους, δηλαδή «χλωρό», τότε ας καούν μαζί με τα «ξερά» ή και με όποιον άλλο
τρόπο η κοινωνία επιλέξει, διότι ανέχτηκαν καταστάσεις, έστω και με το
ελαφρυντικό ότι επειδή το σύστημα ήταν παράλληλα διαβρωμένο και διαπλεγμένο σε
βάθος, βρέθηκαν απομονωμένοι ή εγκλωβισμένοι σε αυτό.
Πρέπει όμως και από την άλλη πλευρά να
αναδειχτούν νέα πρόσωπα
με νέες συμπεριφορές και αντιλήψεις που
θα κομίζουν ήθος, εντιμότητα
αλλά και συναίσθημα, στοιχεία
που απουσιάζουν παντελώς στους σημερινούς πολιτικούς. Οι
νέοι μας πρέπει να ενθαρρυνθούν ώστε να βγούν μπροστά και να σταματήσουν να δείχνουν την μούντζα
τους αλλά να μετατρέψουν αυτή σε «γροθιά», με την έννοια της
δυναμικής συμμετοχικής διεκδίκησης για το δικό τους μέλλον,αφού εμείς δυστυχώς δεν
μπορέσαμε να τους το
διασφαλίσουμε. Μόνο έτσι θα
σταλεί μήνυμα αφύπνισης και οριστικής αντίδρασης σε παλαιοκομματικές πρακτικές
και συμπεριφορές που είχαν
στόχο μικροκομματικές σκοπιμότητες
και πιθανά ιδιοτέλεια και γίνονταν πολλές φορές με αδιαφανείς, χωρίς
καθαρότητα, παρασκηνιακές διαδικασίες.
Σίγουρα όλοι
το γνωρίζουμε ότι δεν ζούμε σε «κοινωνία αγγέλων» αλλά κάτι πρέπει να γίνει, έτσι ώστε να επιβληθεί μίνιμουμ κανόνων και αρχών στη
λειτουργία των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος αλλά και αυστηρή εφαρμογή του «πόθεν έσχες» και των νόμων του Κράτους, για να υπάρξει επιτέλους ισονομία
και ισοπολιτεία, δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Μόνον
έτσι θα επανιδρυθεί το κράτος, θα λειτουργήσει και θα δώσει ελπίδα και
προοπτική στην κοινωνία και
τον τόπο.
Πάντως πρέπει να γίνει αποδεκτό τελικά
από όλους ότι, εδώ που φθάσαμε σήμερα, απομένει πλέον:ή ο λαός
αντιδρά άμεσα με κάθε νόμιμο μέσο και η κοινωνική
αυτή αντίδρασή διαχέεται σε
όλη την επικράτεια, εξαναγκάζοντας τους κυβερνώντες να προχωρήσουν « το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο»,
(εδώ έχουν ανάγκη και της
δικής μας συμμετοχής), και με
την ελπίδα ότι δεν θα φοβηθούν το
όποιο πολιτικό κόστος, που θα πρέπει να αναλάβουν ερχόμενοι στο ύψος των
περιστάσεων όπως απαιτείται από το εθνικό τους καθήκον , έτσι ώστε να μην
πληρώνουν τελικά το χρέος της χώρας μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι μη
προνομιούχοι και όλοι αυτοί που δεν ευθύνονται, όταν
από την άλλη πλευρά, όλοι εκείνοι που πραγματικά έχουν την ευθύνη για το εδώ
που φθάσαμε και ατιμώρητοι παραμένουν και ίσως να κληθούν να μας επιλύσουν το
πρόβλημα ως νέοι σωτήρες
μας!! ή, η
Κοινωνία των Πολιτών, οι υγιείς και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, οι παραγκωνισμένοι πολίτες της κάθε περιοχής μέσα από
το ένστικτο του ενεργού πολίτη, που αποτινάσσει τον ωχαδερφισμό και
καθωσπρεπισμό του, αφυπνιστούν, ανασκουμπωθούν και αποφασίσουν να σηκωθούν από τους καναπέδες,
όπου τους καθήλωσε το διεφθαρμένο σύστημα
και το κομματικό κράτος, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, στη
γειτονιά τους, στην πόλητους, στην περιφέρειά τους. και με την ελπίδα βεβαίως
τότε, ότι θα βρεθεί κεντρικά και ο πεφωτισμένος και ικανός πολιτικός άνδρας, ο ηγέτης, που
θα μετουσιώσει όλη αυτή την προσπάθεια, μέσα από τη νέα ιδεολογία που
γεννιέται, σε σύγχρονο κομματικό σχηματισμό ή νέο πολιτικό φορέα, προσαρμοσμένο
στα νέα δεδομένα και με βάση σταθερούς κανόνες και αρχές θα προχωρήσει στην ανόρθωση της
οικονομίας της χώρας και θα την οδηγήσει σε μία νέα εποχή, αντιμετωπίζοντας τις
σύγχρονες προκλήσεις.
Είτε
έτσι ,είτε αλλιώς όμως, όλα
πλέον εξαρτώνται μόνο από εμάς, αρκεί να αφυπνισθεί μέσα μας το ένστικτο του ενεργού
πολίτη, για να
συμμετέχουμε προτείνοντας και να παρακολουθούμε ελέγχοντας τη δραστηριότητα των αιρετών μας, σε
όλα τα επίπεδα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ ότι,οι πραγματικοί προεκλογικοί
αγώνες σε ένα σύγχρονο κόμμα
και σε ένα σύγχρονο κράτος πρέπει
να αρχίζουν πάντα αμέσως μετά από εκλογές, με συμμετοχή και παραγωγή έργου και όχι πριν από
αυτές με φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις. Να μην ξεχνούμε επίσης ότι στα
κοινωνικά και πολιτικά
δρώμενα, πέραν και πάνω από εκλογικές διαδικασίες, η συμμετοχή με θέσεις, με
οράματα, με προτάσεις, με σωστές αποφάσεις και συνεχή προσπάθεια προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και
των πολιτών, είναι προεκλογικός αγώνας .Το οφείλουμε όλοι στα παιδιά μας και
στη κοινωνία του αύριο.
31
Μαρτίου 2012
Υ.Γ.
Προς το παρόν ας σκεφτούμε νηφάλια και υπεύθυνα, όταν έχουμε
μπροστά μας εθνικές εκλογές.( προκηρύχθηκαν για τις 6/5/2012). Κανένας
μας δεν θα ήθελε να
παραταθεί η λειτουργία αυτού του πολιτικού συστήματος για άλλα τριάντα χρόνια. Γι’
αυτό πρέπει να πράξουμε το καθήκον μας συμμετέχοντας καταρχήν στην
εκλογική διαδικασία. Η αποχή επιτρέπει στους άλλους να αποφασίζουν
και για εμάς. Δεν τους
εμπιστευόμαστε πλέον. Ο κυρίαρχος λαός έχει
τον τελευταίο λόγο.
Το
τελευταίο δίμηνο φαίνεται ότι γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια διάσωσης
αυτού του πολιτικού σκηνικού. Σε αυτό συμβάλλουν Ευρωπαίοι (ίδε Μπαρόζο και
λοιποί) και Έλληνες (ίδε
Προβόπουλος και άλλοι) θεσμικοί παράγοντες, όλοι το έχουνε καταλάβει. Τα ΜΜΕ
έχουν και αυτά τον δικό τους ρόλο στη
προσπάθεια αυτή. Οι εκβιασμοί
και τα διλλήματα από τους πολιτικούς- πολιτευτές και τα κόμματα είναι καθημερινά (κεντρικά και τοπικά) και αυτά είναι ψευτοδιλλήματα διότι
είναι τουλάχιστον πολύ όψιμα. Επιπλέον όταν
η απλή λογική λέει το
αυτονόητο, ότι δηλαδή μετά την συγνώμη και την αυτοκριτική πρέπει να ακολουθεί
με την σειρά της η
αυτοκάθαρση και αυτή δεν
έρχεται, αφού η κατάρτιση
των ψηφοδελτίων δεν έδειξε πανελλαδικά κάτι τέτοιο και επειδή
αυτό δεν διαφαίνεται από τα
πρόσωπα και τα κόμματα, ότι προτίθενται να το πράξουν μάλλον, τότε
ας τους αναγκάσει η ετυμηγορία των
πολιτών να το κάνουν. Δεν υπάρχει άλλη λύση.
Ανέκαθεν
η κάθε εκλογική διαδικασία χαρακτηρίζονταν ως η κρισιμότερη από όλες τις
προηγούμενες. Βεβαίως
και συμφωνούμε ότι
και οι επόμενες εκλογές
είναι οι πλέον κρίσιμες από το 1974 μέχρι σήμερα, όπως δηλώνεται και από τα δύο
μεγαλύτερα κόμματα , το κάνουν όμως φοβούμαι για
να περάσουν τα εκβιαστικά διλλήματα, τύπου ευρώ ή δραχμή και συγκυβέρνηση ή ακυβερνησία και χάος, προκειμένου να διαιωνίσουν το
αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Αυτά έχουν αποφασιστεί
ήδη στα πλαίσια της ευρωπαϊκής
προοπτικής της χώρας μας που
είναι δεδομένη. Θα φύγουμε από το ευρώ εκτιμώ, μόνο αν εμείς το θελήσουμε
και το αποφασίσουμε ή αν
διαλυθεί η ευρωπαϊκή
οικονομική ένωση, η Ελλάδα δε, σίγουρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη. Το
διακύβευμα είναι, πώς και από
ποιους θα κυβερνηθεί η
χώρα; Θα υπάρξουν επιτέλους νέες κοινοβουλευτικές δυνάμεις και
συνεργασίες μέσα από
προγραμματικές συγκλίσεις κομμάτων;; με καθαρά και ικανά πρόσωπα, που με μοναδικό γνώμονα το
εθνικό συμφέρον και το καλό των Ελλήνων πολιτών, θα προχωρήσουν σε γενναίες μεταρρυθμίσεις και μεγάλες
θεσμικές αλλαγές; Θα εφαρμόσουν το δικό
μας εσωτερικό μνημόνιο, όπως όφειλαν να
πράξουν από την αρχή κάποιοι άλλοι,
για να μας βγάλουν από το σημερινό
αδιέξοδο;
Οι εκλογές στις 6 Μαΐου εκτιμώ
ότι είναι οι κρισιμότερες μόνο για τον Ελληνικό λαό, διότι τώρα πρέπει να
αποφασίσει ποιοί θα είναι οι άρχοντες που θα μας εκπροσωπήσουν τοπικά και θα
μας κυβερνήσουν κεντρικά και με ποιό πολιτικό
σύστημα θα πορευτούμε στο μέλλον. Αν και τώρα δεν αντιδράσουμε και δεν πράξουμε υπεύθυνα και
λογικά την ώρα της κάλπης, καταψηφίζοντας όλους εκείνους που μας έφεραν εδώ, τότε ας το αποδεχτούμε και να το
πάρουμε απόφαση «αυτοί είμαστε, ως λαός και αυτοί οι άρχοντες μας αξίζουν».
Αν όμως τώρα αντιδράσουμε,
τότε απαλλαγμένοι από το πολιτικό
παρελθόν μας και τους καμουφλαρισμένους σήμερα επίδοξους συνεχιστές
του συστήματος, θα έχουμε μπροστά μας την ευκαιρία και το χρόνο να καθορίζουμε, εμείς κάθε φορά,
την πορεία και την προοπτική της χώρας μας, επιλέγοντας έντιμους
και ικανούς πολιτικούς, που υπάρχουν
και σήμερα αλλά λίγοι, υπάρχουν όμως σίγουρα πολλοί και στο υπόλοιπο 90% της κοινωνίας και που πάντα
ευρίσκονταν στην «απ’έξω»!!!, διότι εκεί τους ήθελε δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
ΠΡΕΒΕΖΑ
25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
Μπακόλας
Ευάγγελος
Παιδίατρος
Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου
Πρέβεζας
