Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής, που έχει παρακολουθήσει δυο-τρείς παραδόσεις Συνταγματικού Δικαίου, γνωρίζει ό,τι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναμειγνύεται στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Για ευνόητους λόγους: ως εκ της θέσεως του ο Πρόεδρος πρέπει να ίσταται υπεράνω των κομμάτων. Όχι μόνο για να διαφυλάξει το κύρος του θεσμού, αλλά για να δύναται να λειτουργεί ως υπερ-πολιτικός παράγων σε περιόδους κρίσεων.Δυστυχώς, και δεν είναι η πρώτη φορά, ο κ. Παπούλιας παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα και μάλιστα στηρίζοντας απροκάλυπτα την παρούσα κυβέρνηση και το κ. Παπαδήμο. Το έκανε και με τον κ. Παπανδρέου.
Δεν το έχει αυτό το δικαίωμα!
Πρώτον, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι …σχολιαστής της επικαιρότητας. Είναι ο Ανώτατος Πολιτειακός παράγων της χώρας και οφείλει να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο όλα τα κόμματα.
Δεύτερον, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν …δημοσιογραφεί, ούτε μπορεί να απευθύνεται στον ελληνικό λαό με αόριστες γενικολογίες. Δικαίως, το Antinews ρωτούσε χθές: «Ποιοί κάνουν πόλεμο στον κ. Παπαδήμο;»
Λυπούμαι που ο Πρόεδρος δεν απάντησε ακόμα. Σε περιόδους κρίσης, το τελευταίο που χρειάζεται ο ελληνικός λαός, είναι η ….αναζήτηση εχθρών και …..υπονομευτών.
Ήταν ατυχέστατη η δήλωση του Προέδρου και δεν συνάδει με το αξίωμά του.
Τρίτον, ο Πρόεδρος δεν έχει αρμοδιότητες ΕΣΡ για να …αποφαίνεται επί των σχολίων και των απόψεων που διατυπώνονται δημοσίως. Υπάρχουν άλλοι, επιφορτισμένοι με αυτά τα καθήκοντα. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα έχει ακόμα δημοκρατικό πολίτευμα, άρα η ελευθερία της έκφρασης παραμένει αυτονόητο δικαίωμα.
Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να διδάξει με το παράδειγμα του, δεν έχει παρά να παραιτηθεί από όλες τις οικονομικές προνομίες του αξιώματός του και να ζητήσει να αποζημιώνεται με το κατώτατο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη.
