Τσίκο και Ρίτα: Καρτούν για μεγάλους από την ΚΛΠ

Την Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
στη Θεοφάνειο Αίθουσα Tέχνης

(Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΘΕΡΜΑΙΝΕΤΑΙ!!!)
η ΚΛΠ συνεχίζει τις προβολές της 8.00-10.00 και 10.00-12.00
με το μοναδικό cartoon για μεγάλους
Τσίκο και Ρίτα
υποψήφιο για Όσκαρ κινουμένων σχεδίων 2012

Όταν η σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Fernando Trueba, βραβευμένου με Oscar , συναντά το αστείρευτο δημιουργικό ταλέντο του σχεδιαστή της μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης, Javier Mariscal, τότε τα διαπιστευτήρια για το αποτέλεσμα της σύμπραξης περιττεύουν. Το «Chico and Rita» πιάνοντας επακριβώς τον παλμό της Κουβανέζικης πραγματικότητας, μας δίνει μια συναρπαστική ιστορία αγάπης, εμπλουτισμένη με άφθονη τζαζ, ένταση και μουσικό ηλεκτρισμό. Όλα αυτά με τη μουσική και τα τραγούδια των Dizzy Gillespie, Cole Porter, Thelonious Monk και Bebo Valdes.    

Η Κούβα στα 1940, ένα απέραντο fun-club των Αμερικάνων. Ο Τσίκο είναι ταλαντούχος αλλά άσημος πιανίστας, η Ρίτα επίσης μια άγνωστη τραγουδίστρια και private-dancer. Ο Τσίκο μαγνητίζεται από την φωνή και την παρουσία της όπως και εκείνη από το παίξιμό του, αλλά η φήμη του ως γυναικά δημιουργεί παρεξηγήσεις που τους φέρνουν σε διάσταση παρά τις έστω λίγες μαγικές βραδιές που έζησαν μαζί. Και πάλι από πληγωμένο εγωισμό της Ρίτας, οι δρόμοι τους χωρίζουν όταν εκείνη γίνεται αστέρι του τραγουδιού στη Νέα Υόρκη με συμμετοχή σε χολιγουντιανές ταινίες, ενώ εκείνος επίσης στην Ν. Υόρκη βρίσκεται να παίζει με μουσικούς όπως ο Τσάρλι Πάρκερ. Αργότερα, και αφού τα αστέρια τους δύουν, έχοντας χάσει ο ένας τον άλλο, σμίγουν στα γεράματα στην «ταπεινή» Κούβα του Κάστρο.
Είναι μια αναπόληση της εποχής της τζαζ και λάτιν τζαζ που κυριάρχησε στα 1940 και 1950 μέσα από ένα λαϊκό ρομάντζο (με «τολμηρό» γυμνό για animation), με την αθωότητα που αποδιδόταν τότε και στο σινεμά. Ωστόσο, διακριτικά, περνά και ο πολιτικός σχολιασμός για την αμερικανική αποικιοκρατία και την χρήση της Αβάνας ως απέραντου μπορντέλου, για τις φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική, το star-system, την drug-culture κ.λπ. Σε επίπεδο παραγωγής, είναι μια απολαυστική δουλειά πάνω στο σχέδιο, στο χρώμα και σε μια στυλιζαρισμένη κίνηση. Η απόδοση των χώρων, το πιο μεγάλο γραφιστικό ατού.
Η ταινία προβάλλεται στο πλαίσιο των  10χρονων του Preveza Jazz Festival