Η κίνηση της τρόικας να στείλει μέσω e-mail τη διαφωνία της για το σχέδιο της κυβέρνησης σχετικά με την αμυντική βιομηχανία, πέρα από την ουσία, έχει και μια άλλη διάσταση. Αποτελεί προσβολή για την ελληνική κυβέρνηση και την Ελλάδα γενικότερα. Είναι αδιανόητο με ένα ξερό, ψυχρό ηλεκτρονικό μήνυμα , να δηλώνουν τις θέσεις τους για ένα τόσο μείζον θέμα.
Δε θα μπορούσαν να περιμένουν τώρα που έρχονται τα τεχνικά κλιμάκια; Δε θα μπορούσαν να περιμένουν μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου, οπότε ο Πολ Τόμσεν θα βρίσκεται στην Αθήνα και θα συναντάται με τον Στουρνάρα και τους άλλους υπουργούς;
Η κίνησή τους, εκτός από βαθιά προσβλητική κρύβει πολλά νοήματα. Οι δανειστές θέλουν να μας πάρουν τον αέρα προτού πατήσουν το πόδι τους στην Αθήνα. Θέλουν να κόψουν κάθε συζήτηση που θα έχει σχέση με προαπαιτούμενα ή με ελάφρυνση μέτρων. Και παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει δεσμευτεί για λουκέτα στην αμυντική βιομηχανία, θέλουν να μας σπάσουν τον τσαμπουκά. Διότι θα μπορούσαν να δεχθούν ένα σχέδιο το οποίο θα διέσωζε θέσεις εργασίας και ίσως μέσω ενός σχεδίου εξυγίανσης, θα υπήρχε μέλλον για τις ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ.
Παρ’ όλα αυτά η απαίτησή τους να απολυθούν όλοι με ένα ξαφνικό θάνατο και μάλιστα να μην αποζημιωθούν, υποδηλώνει το… επίπεδο της συζήτησης που θα ξεκινήσει σε 20 ημέρες. Διότι προφανώς γνωρίζουν ότι δε μπορεί να υπάρξουν απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, αλλά το βάζουν στο τραπέζι για να «κόψουν κίνηση» που λέει και ο λαός. Εκτιμούν δε ότι δεν δημιουργούν πρόβλημα στην κυβερνητική συνοχή. Εδώ έχουν περάσει τόσα και τόσα μέτρα στην αμυντική βιομηχανία θα κολλήσουν, σκέφτονται οι δανειστές μας.
Βεβαίως, τους έχουμε δώσει το δικαίωμα κι εμείς να μας… ανέβουν στο κρεβάτι. Μας έχουν πάρει τον αέρα διότι έχουν και το πεπόνι έχουν και το μαχαίρι. Οσο μας δίνουν χρήμα, τόσο πιο παράλογες θα είναι οι απαιτήσεις τους.
Γι’ αυτό πρέπει μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε με πακέτα βοήθειας που συνοδεύονται με μέτρα και απαιτήσεις. Και ίσως ήρθε η ώρα για τον Σαμαρά να πει νωρίτερα το μεγάλο «όχι». Να το πει για τις εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας, όχι για να κάνει το χατίρι κάποιων, αλλά για να μπει στο μάτι των τροικανών. Ειδικά μετά το προσβλητικό e-mail είναι καιρός να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Το πρώτο είναι για παράδειγμα να μη δεχθεί αυτή τη φορά ο Σαμαράς την τρόικα στα Μαξίμου. Ας διαπραγματευτούν με τον Στουρνάρα ή τη Φώφη Γεννηματά και να μην πάνε σε ανώτερο επίπεδο, για να καταλάβουν ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός.
Επί της ουσίας, πράγματι κάποια προαπαιτούμενα είναι στον αέρα, όπως το να κλείσει ο αριθμός των 12.500 διαθεσίμων. Εδώ υπάρχει πρόβλημα καθώς τα Πανεπιστήμια αρνούνται να στείλουν στοιχεία. Αλλά σίγουρα θα βρεθεί μια λύση.
Όπως λύση θα βρεθεί και με την απελευθέρωση του επαγγέλματος των δικηγόρων. Όταν, όμως φτάσουμε στην αμυντική βιομηχανία τότε πρέπει να μπει φρένο σε οποιαδήποτε συζήτηση περιέχει τη λέξη λουκέτο, ξαφνικός θάνατος, απολύσεις χωρίς αποζημίωση. Η κυβέρνηση έχει τέσσερις μήνες να βρει την καλύτερη λύση. Ας περιμένει, λοιπόν, η τρόικα την τελική λύση κι ας μην προκαλεί.
