Ο θερινός Δημοτικός Κινηματογράφος Κυανή Ακτή συνεχίζει τις προβολές του
την Πέμπτη 12, Σάββατο 14, Δευτέρα 16 και Τετάρτη 18 Ιουλίου (ώρες προβολών 9.15 και 11.15)
με την ταινία
Άθικτοι
των Ερίκ Τολεντανό , Ολιβιέ Νακάς
με τους: Φρανσουά Κλιζέ, Ομάρ Σι,(βραβείο Cezar 2012) Οντρέ Φλερό
Ο Δημήτρης Δανίκας έγραψε στα Νέα
Παμπόνηρη και τσαχπίνικη κομεντί δύο πανέξυπνων σκηνοθετών.
Των Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς.
Με ένα ντουέτο χαρισματικών ερμηνειών.
Από Φρανσουά Κλουζέ - που στην όψη και το στυλ παραπέμπει στον Ντάστιν Χόφμαν - και τον «άγνωστο» μαύρο Ομάρ Σι.
Των Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς.
Με ένα ντουέτο χαρισματικών ερμηνειών.
Από Φρανσουά Κλουζέ - που στην όψη και το στυλ παραπέμπει στον Ντάστιν Χόφμαν - και τον «άγνωστο» μαύρο Ομάρ Σι.
Τρία τα κρατούμενα. Πρώτο, αυτό της παραγωγής. Πλανώνται - βλακωδώς - όσοι εκλαμβάνουν το γαλλικό σινεμά ως κουλτούρα βαριά. Το 'χω ξαναπεί. Οι γαλλικές τράπεζες και οι παραγωγοί επενδύουν τρελά λεφτά. Ακόμα και σε αμερικανικές ταινίες. Οσο για τις «εμπορικές» τους επιδόσεις, έχουν βαλθεί να αντιγράφουν και ταυτόχρονα να τροποποιούν με επιδεξιότητα τις αμερικανικές συνταγές. Παράδειγμα αυτή η ιστορία. Που αναφέρεται στο θρυλικό αμερικανικό «είδος» του «Buddy Buddy». Ας πούμε, φιλαράκια.
Δεύτερο κρατούμενο, το στόρι αυτής της μικροσκοπικής, ως μεγέθους, παραγωγής. Οπου καθηλωμένος με δύο θρυμματισμένους σπονδύλους, ζάπλουτος επιχειρηματίας αποφασίζει να ρισκάρει προσλαμβάνοντας ως προσωπικό του νοσοκόμο κάποιον νεαρό μικροκακοποιό, μαύρο μετανάστη από Σενεγάλη (Ομάρ Σι). Το αποτέλεσμα αυτής της ετερόκλητης και ασύμβατης συνύπαρξης καταλήγει σε αποχυμωτή χαράς, δημιουργίας, φιλίας και αληθινής ζωής. Ο αυθεντικός και γεμάτος ενέργεια Σενεγαλέζος απελευθερώνει τον άρρωστο, με αποτέλεσμα η θετική αύρα του να εκτοπίζει διαρκώς το αρνητικό πεδίο του πλούσιου. Ετσι ο αυτοσαρκασμός αποδεικνύεται θαυματουργός. Οπως, «είμαι σαν κατεψυγμένο φιλέτο σε τηγάνι». Οπως, «πού βρίσκεις έναν παραπληγικό; Εκεί όπου τον άφησες». Με αυτόν τον τρόπο ένα περιστατικό εκ πρώτης όψεως θλιβερό και απωθητικό μεταποιείται στο αντίθετό του με εργαλεία το χιούμορ, την αυθεντικότητα και τον σαρκασμό.
Τρίτο κρατούμενο, το επιμύθιο. Το υπογάστριο της ιστορίας. Με δεύτερη ανάγνωση φυσικά. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Προσέξτε το καλά. Γιατί το βαθύτερο νόημα είναι πονηρό. Και ιδεολογικό - πολιτικά εντελώς σοσιαλδημοκρατικό. Το οικονομικό σύστημα παράλυτο. Η ολιγαρχία καθηλωμένη. Με απλά λόγια, η ελίτ άρρωστη, ημιθανής και διασωληνωμένη. Ποιος ο προμηθευτής χαράς και ζωής; Ποιος ο υποστηρικτής; Μα φυσικά ο εργαζόμενος, ο μαύρος, ο μετανάστης, ο φτωχός. Με το χρήμα δεν αγοράζεις αληθινή ζωή. Ομως με τον λαό εξακολουθείς να κατέχεις την εξουσία έστω και «νεκρός».
