Οι χθεσινές εξελίξεις αποτελούν μια προσωπική και πολιτική δικαίωση του κ. Σαμαρά. Παρέλαβε ένα διαλυμένο κόμμα, μετά από μια συντριπτική ήττα. Μεθοδικά, κατάφερε να του προσδώσει σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά και με το Ζάππειο Ι και ΙΙ να παρουσιάσει μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Επί ένα χρόνο τώρα, ανθίσταται στις πιέσεις, επιμένει σε μια συγκεκριμένη στρατηγική, λοιδορούμενος από τα γνωστά κέντρα. Και χθές δικαιώθηκε! Υποχρέωσε έναν πρωθυπουργό, που κέρδισε με 11 μονάδες διαφορά, να του υποβάλλει την παραίτηση του ! Τον ανάγκασε σε μια ταπεινωτική ομολογία αποτυχίας.
Ο Σαμαράς για μια ακόμα φορά διέψευσε τις Κασσάνδρες. Όλους αυτούς, που από νωρίς βιάστηκαν να τον επικρίνουν με το επιχείρημα πως λέγοντας «ναι» στην πρόταση του Πρωθυπουργού, εμμέσως αποδεχόταν το μνημόνιο. Όπως, εκ των υστέρων αποδείχθηκε το «ναι» του Σαμαρά, ήταν μια στρατηγική κίνηση ολκής που αποδόμησε πλήρως και το προφίλ και την πολιτική επιχειρηματολογία του κ. Παπανδρέου! Με πλήρη αναστροφή των όρων! Από αμυνόμενος, ο πρόεδρος της Ν.Δ., βρέθηκε ξαφνικά επιτιθέμενος! Και έθεσε το θέμα των εκλογών στην καταλληλότερη στιγμή!
Ό,τι και να γίνει, από εδώ και στο εξής, ο Σαμαράς είναι πλέον κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και ρυθμιστής των εξελίξεων.
