Κάποτε ζούσε ο Πρίγκιπας Γιωργάκης.
Γνωστός για πολλά ηρωικά κατορθώματά του όπως… όπως… εεε.. όπως… τελοσπάντων δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Βασικά ήταν διάδοχος του θρόνου κι αυτό ήταν αρκετό (τι να τα κάνεις τα κατορθώματα , αυτά είναι για την πλέμπα).
Σ’ εκείνες τις σκοτεινές εποχές, τις χαμένες στα βάθη και τη λήθη του χρόνου, μπορούσαν να κυβερνήσουν μόνο οι Εκλεκτοί, οι γιοι , οι κόρες, οι εγγονοί, οι ανιψιοί και οι συγκάτοικοί τους στο πανεπιστήμιο. Μετά από αιώνες θα ερχόταν η Δημοκρατία και όλα θα άλλαζαν.
«Μεγαλειότατε, με όλο το θάρρος… Στη μάχη δεν μπορείτε να πάτε με το κίτρινο κανό σας. Στη μάχη πάμε με τα άλογα. Ούτε καν με το ποδήλατο…»
Σ’ εβένινο κρεβάτι στολισμένο
με κοραλλένιους αετούς, βαθιά κοιμόταν ο Πρίγκιπας Γιωργάκης, όταν τον ξύπνησαν απότομα.
με κοραλλένιους αετούς, βαθιά κοιμόταν ο Πρίγκιπας Γιωργάκης, όταν τον ξύπνησαν απότομα.
«Πλησιάζουν οι βασιλικοί γάμοι σας, πρέπει να σηκωθείτε! Εσείς ο ίδιος του ανακοινώσατε. Χρυσές λίρες υπάρχουν, είπατε. Και μετά πήγατε στο νησί και είπατε κι άλλα…»
«Α, θυμάμαι… στο Σπανακόριζο.»
«Καστελόριζο, Μεγαλειότατε. Καστελόριζο.»
«Α, θυμάμαι… στο Σπανακόριζο.»
«Καστελόριζο, Μεγαλειότατε. Καστελόριζο.»
Έπρεπε να βρεθεί και η νύφη επειγόντως. Έτσι είχαν κάνει και οι προηγούμενοι , οι γαλαζοαίματοι (γαλάζιο…; μάλλον προς το μπλε)
«Σας τη βρήκαμε τη νύφη! Λέγεται Ανάπτυξη!»
«λίγο χλωμή δεν είναι αυτή;»
« μάλλον πράσινη θα λεγα…»
«λίγο χλωμή δεν είναι αυτή;»
« μάλλον πράσινη θα λεγα…»
Ήταν μια πολύ καλή περίπτωση αυτή η νύφη. Θα την ήθελε κι ο λαουτζίκος. Αλλά ο πρίγκιπας, όπως όλοι ήξεραν τότε, είχε και πολλές άλλες σχέσεις. Για παράδειγμα με την Αναβλητικότητα. Αυτό ήταν το μεγάλο love story! Οι (πολύ) κακές γλώσσες έκαναν λόγο και για σύναψη σχέσεων και με την Ανικανότητα Διακυβέρνησης. Έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τότε και δεν μπορώ να ξέρω. Πάντως ο πρίγκιπας ήταν ερωτύλος. Την τελευταία εκείνη περίοδο φλέρταρε ασυστόλως και με την Καταστροφή.
Στο Αβαείο του Yesmister οι προετοιμασίες για τον γάμο – έστω και χωρίς νύφη ακόμα- είχαν τελειώσει. Όλα ήταν έτοιμα. Βάσει του Πρωτο-κώλου είχαν προσκληθεί όλοι όσοι έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Απεσταλμένοι της Αυτοκρατορίας της Βόρειας Τρόικας, του Δουκάτου της Άνω Κάτω Τοκογλυφίας, ακόμα και η ίδια η Αυτή Παμπλουτότης του Σορού. Νομίζω πως κάποιοι είδαν εκεί και τον David Beckham.
Οι βασιλικοί γάμοι είχαν στρέψει το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο μικρό αυτό Βασίλειο. Κυκλοφορούσαν ήδη και πολλά αναμνηστικά για το σπουδαίο γεγονός. Όλα τα σπίτια ήταν γεμάτα από αυτά (Ακάλυπτες Επιταγές, Απολύσεις, Αιτήσεις στο Ταμείο Ανεργίας, Ληγμένες Δόσεις, Λογαριασμοί… ). Ακόμα και το καθημερινό λεξιλόγιο του λαού είχε επηρεαστεί σαφέστατα από τον επικείμενο… γάμο.
«Γ@@ώ το μπορδ@@ο σας, γ@@ώ!»
«Εμείς θα πληρώσουμε τα γ@μησι@τικά τους;;;»
« Μας πάνε γ@μ@ώντας!»
«Εμείς θα πληρώσουμε τα γ@μησι@τικά τους;;;»
« Μας πάνε γ@μ@ώντας!»
Πίσω στα Ανάκτορα του Κάστριγχαμ, ο Πρίγκιπας ανάστατος προσπαθούσε να βρει μια λύση (και μια νύφη). Μαζί του βρίσκονταν και οι Σοφοί της εποχής: η Κόμισσα με τα μπιρμπιλωτά μάτια, ο Βαρόνος Παν-κακος (Παν-καλος για τους φίλους), ο Καρδινάλιος Κωνσταντίν (για τους ορθόδοξους παπα-Κωνσταντίν) και το ξανθό αγόρι που πετάλωνε τα άλογα.
«Πρέπει να βρούμε μια λύση. Ο γάμος αρχίζει! Βαράνε καμπάνες! Βαράνε κανόνια!»
Κάπου εκεί τελειώνουν όλα όσα ξέρουμε σήμερα για τον βασιλικό γάμο. Δεν υπάρχουν ιστορικές πηγές για το ποια παντρεύτηκε, τελικά, ο πρίγκιπας Γιωργάκης. Κανείς δεν ξέρει τη νύφη.
Το μόνο που είναι σίγουρο είναι το ποιος πλήρωσε, τελικά, τη νύφη.
(αυτός που την πληρώνει πάντα, ε…)
Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς… who knows?
ΥΓ. Όλοι οι παραπάνω χαρακτήρες είναι φανταστικοί, δεν έχουν καμία σχέση (κι επαφή) με την πραγματικότητα. Πρόκειται περί ενός λαϊκού μύθου (ούτε καν παραμυθιού, γιατί στα παραμύθια ενυπάρχει η «παραμυθία», η παρηγοριά. Και σ’ αυτή την ιστορία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.)
