Επί 190 σχεδόν μεταπελευθερωτικά χρόνια, το ίδιο πολιτικό σύστημα της προεδρευόμενης (παλιότερα βασιλευόμενης) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αποτέλεσε στην ουσία ένα θεατρικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα, κατ’ επίφαση δημοκρατικό, αυτόνομο από την κοινωνία, τις κοινωνικές ανάγκες και την κοινωνική δυναμική. Ένα πολιτικό σύστημα που ευνόησε την ανάπτυξη της διαπλοκής των πολιτικοοικονομικών ολιγαρχικών συμφερόντων, των συντεχνιακών συμφερόντων και την οικογενειοκρατία, σε βάρος της
Ολόκληρη η ιστορία της μεταπελευθερωτικής Ελλάδας, αποδεικνύει ότι αυτό το πολιτικό σύστημα κάνει κύκλους. Σαπίζει, διαφθείρεται και στη συνέχεια καταλήγει σε αδιέξοδα, τα οποία συνοδεύονται πάντα, είτε με οικονομικές χρεοκοπίες, είτε με εθνικές κρίσεις, είτε και με τα δύο. Λύση στα αδιέξοδα που προκαλούσε στο παρελθόν αυτό το πολιτικό σύστημα επιχειρούσαν να δώσουν, άλλοτε το παλάτι άλλοτε διάφορες δικτατορίες.
Σήμερα, το ίδιο πολιτικό σύστημα, μας έχει οδηγήσει στην οικονομική χρεοκοπία, ενώ δεν παύουν και καιροφυλακτούν και τα εθνικά θέματα. Παρόλα αυτά όμως, επιμένει να θέλει να συνεχίσει το ίδιο τη νομή της εξουσίας, διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό, εξαθλιώνοντας τους πολίτες.
Όμως σήμερα, που δεν υπάρχει παλάτι, ούτε χούντα για να το διασώσουν (δεν εννοούμε πως έπρεπε να υπάρχουν για να μην παρεξηγηθούμε), το καταρρέον πολιτικό σύστημα τα έχει χαμένα. Δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις. Θέλουν οι συστημικοί πολιτικοί αρχηγοί (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) να το διασώσουν αγκαλιασμένοι, αλλά αντιλαμβάνονται ότι αμέσως θα εκτεθεί το πολιτικό τους θέατρο στο λαό, με άμεσο αποτέλεσμα την ανάπτυξη λαϊκής αντιπολίτευσης και το ξεπέταγμα νέων πολιτικών δυνάμεων.
Θα το διακινδυνεύσουν;;; Θα έχει ενδιαφέρον.
Πάντως για μας τους πολίτες, μακάρι να συναινούσαν, να συγκυβερνούσαν ή όπως αλλιώς να το κάνουν, ώστε να αντιληφθεί ο λαός τη θεατρική πολιτική «παράγκα» που είναι στημένη και να πέσουν οι κομματικές παρωπίδες.
Μια είναι η λύση.
Να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας μας.
Αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Αλλαγή του Συντάγματος τώρα.
