Αρχίζω να θυμώνω και ο θυμός είναι γνωστό ότι δεν είναι καλός σύμβουλος. Αλλά αισθάνομαι σε απόγνωση και θα ήθελα από κάπου να πιαστώ και να πιστέψω ότι με αντιμετωπίζουν ως σκεπτόμενο άνθρωπο! Αντ’ αυτού καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η χώρα μου μπαίνει σε αδιέξοδο. Και πώς να μην θυμώνω όταν ακούω ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να πείσει ούτε τους υπουργούς του για τα μέτρα που θέλει να ψηφίσει; Από την πρώτη μέρα που έγινε η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης αυτή η κυβέρνηση παρουσιάζεται πιο δυστυχισμένη από ό,τι όλοι εμείς οι υπόλοιποι -λες και εμείς είπαμε ότι υπάρχουν λεφτά, λες και εμείς κυβερνάμε! Αν τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης θεωρούν ότι τα μέτρα που συνοδεύουν την εφαρμογή του μνημονίου είναι άδικα για τους εργαζόμενους, γιατί δεν προτείνουν διαφορετικά και αρκούνται στο να γκρινιάζουν; Ποιον νομίζουν πως θα πείσουν ότι τελικά δεν ήθελαν αυτά τα μέτρα, αλλά αναγκάστηκαν (sic) να τα υιοθετήσουν εξαιτίας της κακής τρόικας; Παίζουμε μεταξύ μας το παιχνίδι του καλού και του κακού και περιμένουμε να γίνει πιστευτό; Μα υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι η οικονομική πολιτική είναι ουδέτερη και ότι οι τροϊκανοί είναι απλώς καλοί λογιστές;
Προφανώς η πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης έχουν συντηρητικές κυβερνήσεις και μόνο ένα τμήμα της Μεσογείου βρίσκεται ακόμα με προοδευτικές κυβερνήσεις που είναι στο οικονομικό και πολιτικό στόχαστρο των υπολοίπων: Ο μηχανισμός στήριξης προέρχεται από τις ισχυρές συντηρητικές κυβερνήσεις που, βεβαίως, υπερασπίζονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Αν διαφωνούμε ας προβάλουμε τις δικές μας πολιτικές: Αν η κυβέρνηση θέλει να πείσει ότι μπορεί να κάνει τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και να φτιάξει ένα κράτος δικαίου και όχι ένα παράδεισο φοροφυγάδων ας προχωρήσει, επιτέλους, σε τέτοια πολιτική. Ας σταματήσει πια τη μιζέρια της που όλο δεν θέλει αυτή την πολιτική αλλά δεν εφαρμόζει και καμία άλλη!
Ας σταματήσει να κωλυσιεργεί στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ από τα ερευνητικά κέντρα και τα ΑΕΙ που είναι οι βασικοί πυλώνες για την ανάπτυξη, αντί να το χρησιμοποιεί για να προσλαμβάνει σε απίστευτους οργανισμούς που μάλλον έπρεπε να είχε καταργήσει- όπως αυτός της Ολυμπιακής Εκεχειρίας!
Ας φροντίσει τον εκσυγχρονισμό του σιδηρόδρομου που εδώ και μήνες, πλέον, βρίσκεται σε πλήρη παρακμή και χρειάζονται συστηματικά 4.30- 5 ώρες για να πάει κανείς από την Αθήνα στη Λάρισα, ενώ έχει πληρώσει το INTERCITY για να πάει σε 3.45’: Ποιον να μηνύσει ο πολίτης;
Δεν καταλαβαίνει κανείς στην κυβέρνηση αυτή ότι έτσι υποδαυλίζονται αντιδράσεις του τύπου «δεν πληρώνω»;
Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι η ανεργία είναι και κοινωνικό πρόβλημα, αφού ιστορικά οι άνεργοι συνιστούν απειλή για την κοινωνική ευταξία; Τι κάνει για την κοινωνική συνοχή και για να δώσει όραμα και προοπτικές στους νέους;
Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι χρειάζεται να δούμε, ως πολίτες, αφενός μια δίκαιη κατανομή των βαρών, συνοδευόμενη από πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση και πάταξη της φοροδιαφυγής, και αφετέρου μια στρατηγική ανάπτυξης με βελτίωση των υποδομών;
Δεν καταλαβαίνει αυτή η κυβέρνηση ότι συνεχίζοντας τη σημερινή πρακτική πριμοδοτεί ακραίες συμπεριφορές απόγνωσης και ενισχύει ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς;
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.