Η μαμά μου είπε ότι θα πάει να ψηφίσει την Κυριακή για τον νέο αρχηγό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό είχε κάποιες συνέπειες. Το τι χαρά έδωσε στο κόμμα δεν λέγεται. Γιατί όσο και να το ψάξεις δεν υπάρχει έστω υποψία κινήτρου όντας κανονικός άνθρωπος να πας να ψηφίσεις ενώ τα 2 Ευρώ την Κυριακή το πρωί υπάρχουν χίλια άλλα πράγματα να τα κάνεις. Από το να πάρεις μιαν εφημερίδα μέχρι να τα δώσεις σε έναν άνθρωπο που να τα έχει πραγματικά ανάγκη. Για τη μαμά μου, που δεν μπορώ να ορκιστώ ότι κάθε ημέρα ξέρει ποια είναι και τι κάνει, με ειδοποίησαν ότι θα έλθει άνθρωπος από το
Σάββατο το βράδυ να μείνει μαζί της για να είναι όλοι σίγουροι πως η γιαγιά των 92 ετών θα είναι την Κυριακή εκεί που πρέπει. Το ότι θα της δώσουν ένα λευκό και ένα με το όνομα του κ. Βενιζέλου και εκείνη πρέπει να βάλει το σωστό μας προβληματίζει όλους. Και όπως έχω καταλάβει εκείνη ψηφίζει… με όγκους! Δεν είμαι δηλαδή βέβαιος αν αύριο θα ψηφίσει για τον Μπένι ή τον Καραμανλή. Αλλά όπως όλοι έχουν καταλάβει αυτές οι «εκλογές» είναι απλά στο τέρμα μιας πορείας βουτηγμένης στη ματαιοδοξία.
Θα αγοράσω βέβαια κάτι καλό για το Σάββατο το βράδυ διότι αυτοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τόσα χρόνια είχαν μάθει και έτρωγαν ό,τι καλύτερο εμφανιζόταν στα Παρίσια και τη Νέα Υόρκη (θυμόμαστε εκείνο το παλληκάρι, Υπουργό παρά τω Γιωργάκη που ρήμαξε ψωνοκοπώντας επί ώρες το αντίστοιχο Mall και αγανάκτησαν και οι Αμερικανοί ακόμη), κυκλοφορούσαν με τα πιο φίνα αυτοκίνητα, μεζονέτες με θέα στη Ρεματιά του Χαλανδρίου, Ελούντες κλπ. Η σύνταξη της γιαγιάς ελπίζω πως θα φτάσει για ένα βαζάκι μαύρο χαβιάρι, εκείνο με τους 533 κόκκους και για μια ελάχιστη τριανταφυλλένια φλιδίτσα σολωμού. Η mother είναι βέβαιη ότι χάρη στα κεφαλοκλειδώματα και τους αγώνες του Ευάγγελου έχει ακόμη σύνταξη. Της το είπαν και οι τόσο αξιόπιστοι τηλεοπτικοί αστέρες της δημοσιογραφίας. Η κ. Διαμαντοπούλου καλεί επίσης εναγωνίως να προσέλθουμε στις κάλπες (για να μη ρεζιλευτεί ποιός;…) ενώ πήρε το αφτί μου ότι θα μοιράσει και κάποια vintage ρουχαλάκια της που περισσεύουν, στις κυρίες μιας κάποιας ηλικίας όταν θα πάνε να ψηφίσουν. Όλα για τον Ευάγγελο, το νέο σούπερ-σταρ. Και το σουτιέν μας που λέει ο λόγος…
Αυτό που παραλείπουν να πουν όμως στα ίσια για τον Ευάγγελο είναι πως πρόκειται για τον μεγαλύτερο ξερόλα που εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην πολιτική σκηνή. Βγαλμένος από την Αυλή των Θαυμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου, στη δεκαετία του ’90, όπου εκεί ανάμεσα σε αστρολόγους, χαρτορίχτρες, λαϊκές τραγουδίστριες υπήρχε και ένας φιλόδοξος νεαρός συνταγματολόγος, ο κ. Ευάγγελος. Από εκεί άρχισε η άνοδός του. Τον θυμάμαι ακόμη όταν βγήκε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας λίγο πριν τους Ολυμπιακούς και χαρακτήριζε παράνομη την ανέγερση των κτιρίων εκεί στο Mall, ο κ. καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου να λέει απλά: Εμείς θα συνεχίσουμε. Τον θυμάμαι να συνεργάζεται μια χαρά με την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου και δεν τον θυμάμαι από διάφορες θέσεις που είχε αργότερα να ενδιαφέρθηκε για το να γίνει επιτέλους ένας λογαριασμός αξιόπιστος για το πόσα ξοδεύτηκαν. Τον θυμάμαι να διαπραγματεύεται με τον κ. Μπατατούδη. Τον άνθρωπο που έφθασε μέχρι τη Λιβύη του Καντάφι για να βρει άσυλο από το κυνηγητό της ελληνικής δικαιοσύνης έχοντας σωρεία καταδικών στην πλάτη του. Από τον λεγόμενο και Μπάτ-μαν (καταλαβαίνουμε όλοι για πόσο σοβαρό άτομο επρόκειτο), που όμως εκείνη την εποχή ήταν ιδιοκτήτης του ΠΑ.Ο.Κ., αγοράστηκε από αυτόν με δικά μας λεφτά μετρητά και μπόλικα, το Ξενοδοχείο απέναντι από το Πολυτεχνείο στην Πατησίων, αυτό που ρημάζει, καμένο και καταλεηλατημένο από όποιον περαστικό γουστάρει να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά εκείνη την εποχή ίσχυε το: ο ΠΑ.Ο.Κ. να πηγαίνει καλά και έτσι οι ψήφοι θα έλθουν προς εμένα. Χρόνια Υπουργός ο κ. Βενιζέλος ας έλθει κάποιος εδώ κάτω στα σχόλια να μου αναφέρει ένα νόμο που να φτιάχτηκε από εκείνον και να προσφέρει κάτι στους πιο φτωχούς και πιο αδικημένος αυτών των τελευταίων ετών. Το ότι κάποιος συνεργάτης του γράφτηκε πως είναι μπλεγμένος σε κάτι άσχημα τοκογλυφικά κυκλώματα δεν σημαίνει κάτι σχετικό και για τον ίδιο αλλά το πόσο καλός είναι στο να επιλέγει τα σωστά άτομα αυτό μας επιτρέπει να του το αμφισβητούμε.
Μετά τη γκάφα της Φινλανδίας και το ψέμα ότι η Τρόικα δεν διέκοψε τις συνομιλίες μαζί του (αν και μετά τους παρακαλούσαμε να ξαναέλθουν), μετά την καρπαζιά στο σβέρκο του από το Δικαστήριο που χαρακτήρισε αντισυνταγματική τη μονιμότητα του φόρου για την κατοικία νανουριστήκαμε ακούγοντας για τις μάχες με όλους αυτούς τους Ευρωπαίους εκεί έξω μόνο που κάποιος Μιγέλ ντε Θερβάντες το είχε περιγράψει κάτι αιώνες πιο πριν πολύ πιο παραστατικά αναφέροντας κατά φαντασίαν μάχες με Ανεμομύλους ενός αγαθού και πάμπτωχου ιππότη.
Μόνο που ο δικός μας εδώ μάχεται αναποτελεσματικά με τους Ανεμομύλους και κυρίως τον αέρα τον κοπανιστό, αλλά ούτε πάμπτωχος είναι ούτε τόσον αγαθός. Τον θυμάμαι στη χειρότερη παράσταση της ζωής του, στο Ζάππειο του 2007, με ματάκια που σπίθιζαν να ζητάει επί τόπου το κεφάλι ενός πολιτικού του αντιπάλου. Ούτε ποτέ τον αντιλήφθηκα να χρησιμοποιεί το λόγο για κάτι αγαθό, φωτεινό, ήπιο. Ούτε ποτέ έχω πιάσει μια κίνηση ανθρώπινη, ζεστή, όχι προγραμματισμένη. Αυτή λοιπόν τη γκρίζα φυσιογνωμία καλούνται την Κυριακή να πάνε να σηκώσουν στα χέρια και να τοποθετήσουν στο πιο ψηλό σημείο του κομματικού τους ιστού όσοι οπαδοί απέμειναν στο κόμμα. Και μόνο να σκέπτεται όμως ο άνθρωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ποιοι ήταν οι άλλοι δυο συν-διεκδικητές της αρχηγίας ανοίγει μόνος του την πόρτα για να μπει στο δωμάτιο της κατάθλιψης. Ο Υπουργός των Μ.Α.Τ. και των ΔΙΑΣ, Χρήστος Παπουτσής και ο Στέφανος Τζουμάκας, διάσημος για τον δασοκτόνο νόμο του («Το νομοσχέδιο του Στέφανου Τζουμάκα (1998) προχωρούσε ένα ακόμη βήμα παραπέρα: ανακαλούσε κάθε απόφαση αναδάσωσης εκτάσεων που είχαν καεί πριν από το 1975 (§ 9) και ταυτόχρονα νομιμοποιούσε κάθε μεταβίβαση «διασωθέντος αγρού» -μέχρι 5 στρέμματα- που είχαν γίνει στο παρελθόν (§ 4). Τελικά έμεινε στα χαρτιά, η προώθησή του συνέπεσε ωστόσο με τη μεγάλη πυρκαγιά της Πεντέλης - η οικοπεδοποίηση της οποίας στηρίζεται κυρίως στις διεκδικήσεις «δασωθέντων αγρών». Όπως είχε σχολιάσει ο Ιός κάποτε.)
Και ούτε ένα καινούριο όνομα δεν μπόρεσαν να βάλουν απέναντι στον κ. Βενιζέλο. Για τέτοιο μολυσμένο τοπίο μιλάμε όπου τίποτα υγιές και καινούριο δεν φαίνεται να μπορεί να βλαστήσει. Οι ίδιοι και οι ίδιοι θα ξαναμπούν στην πασαρέλα και το δυστοπικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τα σκάνδαλα, τις χορηγίες από τη Ζίμενς που αγγίζουν ακόμη και πρωθυπουργούς, τους εντελώς αποτυχημένους Υπουργούς και όσους βουλευτές δεν αυτομόλησαν, με τον Γιώργο Παπανδρέου να κινείται ανάμεσά τους σαν το παλαβό παιδί που όμως δεν του δίνουμε του καημένου σημασία, έχει την αξίωση να εμφανιστούν άνθρωποι την Κυριακή να μεταγγίσουν λίγη από τη ζωντάνια τους στις στείρες φιλοδοξίες ενός ρομπότ; Ενός τύπου που πιο πολύ θυμίζει τον Λινάρδο τον Ταβερνιάρη σε ένα κόμμα που φέρνει κι αυτό πιο πολύ σε ταβέρνα και παραπέμπει στο λαϊκό άσμα του Παναγιώτη Τούντα:
«Στου Λινάρδου τη ταβέρνα βλέπεις πρόσωπα μοντέρνα
Πάνε όλοι, ένας κι ένας, οι αστέρες της ταβέρνας
Έκεί πάει ο Παπαρούνας, ο Βαρέλας κι ο Γουρούνας
Πάει ο Σκόρδος ο τεμπέλης και ο Θρούμπας ο τσιγγέλης
……………………………………………………………..
Πάνε όλοι, ένας κι ένας, οι αστέρες της ταβέρνας
Έκεί πάει ο Παπαρούνας, ο Βαρέλας κι ο Γουρούνας
Πάει ο Σκόρδος ο τεμπέλης και ο Θρούμπας ο τσιγγέλης
……………………………………………………………..
Σ' ένα τέτοιο ραβαΐσι, ποιος μπορεί να μη μεθύσει
Άλλος τραγουδά, χορεύει, κι άλλος έρωτα γυρεύει
Άλλος πίνει και πληρώνει, κι άλλος ζούλα την καρφώνει
Βρε Λινάρδο ταβερνιάρη, γράφτα κάτ' απ' το σφουγγάρι»
Άλλος τραγουδά, χορεύει, κι άλλος έρωτα γυρεύει
Άλλος πίνει και πληρώνει, κι άλλος ζούλα την καρφώνει
Βρε Λινάρδο ταβερνιάρη, γράφτα κάτ' απ' το σφουγγάρι»
Και φυσικά ο Λινάρδος την Κυριακή από τη χαρά του θα τα γράψει κάτω από το σφουγγάρι αλλά από Δευτέρα όλο αυτό το κατασκεύασμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από εμάς σαν κάτι το απλησίαστο και ραδιενεργό όσο και η Φουκουσίμα. Πρέπει να τους αγνοήσουμε μέχρι θανάτου. «Αρχίζουμε» κι εμείς. Να σας θάβουμε κάτω από τόνους μπετόν.
