"Είμαι ΣΥΡΙΖΑ, αλήθεια λέω..."
Η επίπλαστη «συντροφικότητα» επικράτησε στις «τάξεις» του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ και προέκυψε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό άλλωστε που υπαγόρευσε και η Κουμουνδούρου. Ζήτω! Καλά, μη με μαλώνετε. Κι εγώ ΣΥΡΙΖΑ είμαι. Έχω όμως μια αμαρτία. Θα την εξομοληγήσω! Δεν ανήκω ρε γαμώτο στο ΣΥΡΙΖΑ του 5% και τι να κάνω τώρα; Ανήκω στο ευρύτερο ποσοστό και η ψήφος μου ειναι δεύτερης διαλογής.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον να λες ότι ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ σε άτομα του κομματικού πυρήνα. Σε κοιτάζουν με μια καλοπροαίρετη καχυποψία και ενα συγκαταβατικό χαμόγελο σαν να λένε «μας τα ´παν κι άλλοι. Δεν είσαι ΣΥΡΙΖΑ εσυ...». Όχι ρε παιδιά, μη βαράτε. ΣΥΡΙΖΑ είμαι, αλήθεια λέω. Δεν ήξερα ότι υπήρχε σειρά προτεραιότητας. Αν δε με θέλετε, να φύγω...
Α! Είναι και της μόδας η άποψη πως για να εισχωρήσεις στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το κάνεις ως φαντάρος. Μμμμ... Πάσο. Δυστυχώς πήγα φαντάρος και δε θέλω πάλι. Έχω μεγαλώσει λίγο ρε παιδιά. Κοντεύω τα σαράντα, σπούδασα, πήρα τα πτυχία μου, συμμετείχα στα κοινά, έδρασα ειρηνικά σε πολλά επίπεδα, έκανα οικογένεια, άλλο ΠΑΣΟΚ δε θέλω. Το δοκίμασα και πάρα πολύ μάλιστα. Σθεναρά! Φτάνει όμως.
Τελικά είμαστε κομματοελεύθεροι. Έτσι φαίνεται. Οπότε, παραφράζοντας: «Όποιος αμόλυντος απο τις κομματικές γραμμές συλλογάται, συλλογάται σωστά.»
Φοβάμαι πως δεν υπαρχει κλίμα ενότητας και δημιουργικής ανταλλαγής απόψεων στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ και ο «κίνδυνος να μετατραπεί σε νέο ΠΑΣΟΚ» ειναι ορατός Κε Ν.Παππά.
Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ και νιώθω ότι έκανα κάποιο λάθος. Μήπως υπήρχε κάποιο πρωτόκολλο που δεν ακολούθησα πηγαίνοντας στη κάλπη και η ψήφος μου αν και καταμετρήθηκε δε φέρει όμοια αξία με αυτές των παλαιών μελών;
«Αν δε πιστέψουμε στην ελευθερία της έκφρασης των ανθρώπων που απεχθανόμαστε, δεν πιστεύουμε στην ελευθερία της έκφρασης καθόλου», λέει ο Chomsky.
Μη με απεχθανεστε «σύντροφοι» που σας ψήφισα. Μη παρακαλώ σας, μη!
