Αν σκεφτεί κανείς τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στη Βουλή, θα κλαίει για πολύ καιρό τη Δημοκρατία μας, και δε θα είναι από τα δακρυγόνα που πετούν οι αστυνομικοί σε κάποια διαδήλωση.
Είναι τόσο κωμικά αλλά και τόσο τραγικά που αν κάτσει κανείς να σκεφτεί το μέγεθος των επικίνδυνων φαινομένων που έχουν παρουσιαστεί, θα πάθει σοκ.
Αφού φυσικά καθίσει και αναλογιστεί την ιστορία αυτής της χώρας, την παράδοση που έχει στη δημοκρατία, τους αγώνες για την ελευθερία από ξένους και ντόπιους κατακτητές. Και ας μην πάει πολύ πίσω, στην αρχαιότητα, στη γέννηση της Δημοκρατίας από τους προγόνους μας. Ας μην ανατρέξει καν στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Ας δει τι έχει κάνει αυτός ο λαός τα τελευταία 100 χρόνια για να είναι αυτή η χώρα ελεύθερη, δημοκρατική, ανεκτική και κυρίως πολιτισμένη.
Και πάμε στα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με φόντο τη Βουλή. Δεν είναι απλά τα ξεσπάσματα της Χρυσής Αυγής, που κατά κύριο λόγο είναι επικοινωνιακά. Δεν είναι ούτε καν οι ανόητες καταγγελίες και ύβρεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για Τσολάκογλου, προδότες και άλλα όμορφα που ακούγονται κατά καιρούς.
Είναι κυρίως αυτή η υπόθεση με τους κουμπουροφόρους που μπαίνουν στην ελληνική Βουλή λες και πηγαίνουν για σκοποβολή.
Από πού κι ως που κάποιοι αποφάσισαν να μετατρέψουν τη Βουλή σε αποθήκη… πυρομαχικών και μάλιστα να πιστεύουν ότι αυτό είναι και το σωστό;
Δεν είναι μόνο οι Χρυσαυγίτες που κυκλοφορούν με κουμπούρια μέσα στη Βουλή. Κι από άλλα κόμματα εισέρχονται στο κοινοβούλιο έχοντας μαζί τους όπλα. Δεν δέχονται να τους κάνουν ελέγχους οι αστυνομικοί, διαμαρτύρονται κιόλας για την καθυστέρηση λες και είναι μπράβοι της νύχτας που μπαίνουν για ένα ποτό στο μπαράκι – τσιφλίκι τους.
Πότε δηλαδή όλοι αυτοί οι προκλητικοί κουμπουροφόροι απειλήθηκαν και πρέπει να έχουν μαζί τους όπλα; Μήπως δεν πληρώνει το ελληνικό δημόσιο εκατομμύρια ευρώ για τη φύλαξή τους από αστυνομικούς ή για θωρακισμένα αυτοκίνητα;
Ποιος του είπε ότι μέσα στη Βουλή θα πάει κάποιος και θα τους απειλήσει, επομένως, έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν;
Δεν υπήρχε σαφής κανονισμός στη Βουλή τόσα χρόνια γιατί κανείς δεν περίμενε ότι όλοι θα πηγαίνουν με ένα όπλο να συνεδριάσουν και να ψηφίσουν νόμους. Και τώρα η Βουλή βάζει ένα σύστημα εντοπισμού των «σιδερικών», αλλά οι άμοιροι αστυνομικοί πέρα από κάποιες υποδείξεις δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Πώς λοιπόν οι Πατέρες του Έθνους (όχι όλοι, προς Θεού) μετατρέπονται σε πιστολάδες, προσβάλλοντας την ίδια τη Δημοκρατία την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν; Ούτε καν στους φρουρούς τους δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να εισέρχονται στο Κοινοβούλιο με κουμπούρια. Είναι ντροπή ακόμη και να το σκεφτόμαστε.
Αν αυτό είναι το επίπεδο κάθε βουλευτή δε μπορεί να προσβάλλει τον πολιτισμό και τη δημοκρατία. Ούτε Νότια Κορέα είμαστε, ούτε Βενεζουέλα, ούτε άλλη υποανάπτυκτη χώρα που οι βουλευτές πρέπει να λύνουν τις διαφορές τους με κουμπούρια. Είναι ντροπή και μόνο που υποκινήθηκε τέτοιο θέμα.
