Παλαιότερα, όταν κυκλοφορούσαν ληστές στα
βουνά και ήθελες να μετακινηθείς, πήγαινες σε έναν που είχε ένα τραπέζι στην
αγορά, του έδινες τα χρήματά σου και σου έδινε μια επιστολή, ένα γραμμάτιο, ένα
τραπεζογραμμάτιο. Έτσι αντί να κουβαλάς χρήματα μαζί σου, που μπορεί να στα
λήστευαν οι ληστές στα βουνά, όταν έφθανες εκεί που ήθελες, πήγαινες σε έναν
άλλο με τραπέζι στην αγορά εκεί που πήγαινες, που αναγνώριζε τον εκδότη και σου
έδινε τα χρήματα που αναγράφονταν στην επιστολή.
Η
Κοινωνία, όπως είναι η Αγροτική Κοινωνία, χρειάζεται χρηματοπιστωτικό εργαλείο,
της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας.
Όσο η κοινωνία εκφραζόταν μέσα από το «κράτος-πρόνοιας»,
μια κρατική υπηρεσία, ως τράπεζα, όπως η Αγροτική Τράπεζα, είχε κάποιο νόημα.
Όταν το κράτος κατέληξε να είναι κρατικός καπιταλιστής, η Αγροτική Τράπεζα
άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα των ασθενειών της οικονομίας της αγοράς, με την
Ελληνική κομματικοποιημένη ιδιαιτερότητα και η σημερινή κατάληξη ήταν σχεδόν
προδιαγεγραμμένη.
Όπως η Αγροτική Κοινωνία, συνεχίζει να
υπάρχει (ή μήπως κάποιοι επιθυμούν να την «καταλήξουν» και αυτήν?) και
απαιτείται οι ηγέτες που την εκφράζουν (πολιτικοί, ή τοπική αυτοδιοίκηση) να
φροντίσουν για την δημιουργία ενός χρηματοπιστωτικού εργαλείου της αλληλέγγυας
οικονομίας για την εξυπηρέτηση της Αγροτικής Κοινωνίας και των δραστηριοτήτων
της, με κριτήρια και προδιαγραφές των μικροϊδιοκτητών-μικροπαραγωγών αγροτών.
Την ΑΤΕ, που κάποτε επιτελούσε ένα τέτοιο
ρόλο στην κοινωνική οικονομία, την «σκουντήσαμε» σιγά-σιγά και την «κάψαμε».
Ίσως ήταν μια αναμενόμενη «κατάληξη», μιας προδιαγεγραμμένης πορείας θανάτου,
όπου όλοι λίγο-πολύ βοήθησαν με ενέργειες, παραλήψεις ή αδιαφορία. Ακόμα και
ανώτατα εργαλεία της κοινωνικής οικονομίας (συνεταιρισμοί) είχαν επιλέξει με
πελατειακές σχέσεις της οικονομίας της αγοράς την Τράπεζα Πειραιώς για τις
χρηματοπιστωτικές τους εργασίας σε κάποια φάση.
Τώρα, εν μέσω κρίσης στο χρηματοπιστωτικό
σύστημα, που μεταφέρθηκε στην κοινωνία, και με συνεχείς αναφορές για Κοινωνική
& Αλληλέγγυα Οικονομία, ίσως είναι μια
νέα ευκαιρία για την δημιουργία ενός χρηματοπιστωτικού φορέα της Κοινωνικής
& Αλληλέγγυας Οικονομίας.
Χρειάζεται θέληση, σύστημα αξιών και πρωτοβουλίες.
Ίσως και κάποια λίγα χρήματα για ενημέρωση, εκπαίδευση, κινητοποίηση και
αποφάσεις. Δεν χρειαζόμαστε μια Τράπεζα με εξειδίκευση τον πρωτογενή τομέα, δεν
χρειαζόμαστε μια ακόμα αγροτική τράπεζα της οικονομίας της αγοράς, χωρίς
ανθρώπινες-κοινωνικές ευαισθησίες, αλλά ένα χρηματοπιστωτικό εργαλείο
υποστήριξης της αγροτικής κοινωνικής οικονομίας.
Χρειάζεται
ένα ΝΕΟ χρηματοπιστωτικό εργαλείο της αλληλέγγυας οικονομίας, για να υποστηριχθεί
αποτελεσματικά μια ΝΕΑ αγροτική πολιτική και η αγροτική κοινωνία (η μόνη οργανική
κοινωνία), που οι αποφάσεις του και οι παρεμβάσεις του δεν θα επηρεάζονται από
πελατειακές-κομματικές-προσωπικές σχέσεις, επιδιώξεις και σκοπιμότητες ομάδων.
Άλλωστε είχε εξαγγελθεί κάποιο σχήμα-Ταμείο
Αλληλέγγυας Οικονομίας για Αγρότες, την τελευταία τριετία, που ως φαίνεται ήταν
μια ακόμα «πολιτική φούσκα». Οι καιροί δεν επιτρέπουν άλλες φούσκες.
