Άρθρο του Ξενοφώντα Καραβίδα
Πολλοί λένε ότι ο κρατισμός στην Ελλάδα, και το παιδί του,
το ελληνικό δημόσιο, καταστρέφει ή
κατέστρεψε τη χώρα. Δυστυχώς η έννοια της κρατικής εξουσίας,
είναι τόσο βαθιά ριζωμένη σαν αρνητική πραγματικότητα στο μυαλό του κάθε έλληνα από την εποχή της τουρκοκρατίας.
Τα ανωτέρω είναι πολύ σημαντικό να ληθούν υπόψην, ώστε να
μπορέσει να ερμηνεύσει οποιοσδήποτε την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας γενικότερα. Με λίγα
λόγια να απαντηθεί το ερώτημα όλων το τελευταίο χρονικό διάστημα που είναι
‘’πτωχεύουμε ή πότε θα γυρίσουμε στη δραχμή’’?
Η μόνη σίγουρη απάντηση είναι ότι η σημερινή κατάσταση ‘’βολεύει
διότι περνούν μέτρα που δε θα πέρναγαν με καμιά δύναμη’’, διότι αν εξεταστούν
τα πλήρη στοιχεία και οι εκτιμήσεις, δεν προκύπτει ούτε πτώχευση ούτε βέβαια
φυγή από το ευρώ.
Ειδικότερα η
κατάσταση στην πραγματική οικονομία και στην κοινωνία έχει επακριβώς ως εξής:
Το πρωτογεννές έλλειμμα - χωρίς τις δαπάνες για τόκους - μειώθηκε απο
24 δισ ευρώ που ήταν στο τέλος του 2009 σε 4 δισ ευρώ το 2011, στα 2 δισ ευρώ
το 2012 οπότε και δεν επιτρέπεται να αξιολογείται ως μέτρια επίδοση. Τα 11,5
δισ ευρώ που θα μειωθούνε από τις δαπάνες δεν είναι για τον περιορισμό του
ελλείμματος, αλλά για τη δημιουργία πλεονάσματος ύψους 9 δισ ευρώ στο τέλος του
2014.
Το ελληνικό χρέος σήμερα που αντιστοιχεί στα ομόλογα που
βρίσκονται στα χέρια των αγορών είναι μόνο 60 δισ ευρώ. Τα υπόλοιπα βρίσκονται
στα ταμεία της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και στα ίδια τα κράτη της ΕΕ. Αυτό
πρακτικά σημαίνει, οτι οι αγορές δε μπορούν να μας πτωχεύσουν.
Ως εκ τούτου, η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα λογικά θα πραγματοποιήσει ένα νέο κούρεμα όπως έγινε
με το PSI που κουρεύτηκαν τα ομόλογα που κατείχε ο ιδιωτικός τομέας, ενώ τώρα
θα κουρευτούν τα ομόλογα που κατέχει ο κρατικός τομέας ή θα γίνουν άλλες διακρατικές συμφωνίες .
Είναι δεδομένο οτι η ανακεφαλαίωση των τραπεζών μέσω του
ταμείου της ΕΕ χωρίς επιβάρρυνση του δημοσίου χρέους, είναι κάτι που κατά πάσα
πιθανότητα είναι αναγκασμένοι να δεχτούν οι Ευρωπαίοι, αφού οι αποφάσεις του
Eurogroup πρέπει να ισχύουν για όλες τις χώρες της ΕΕ.
Βάσει αυτών των στοιχείων, ποιά θα είναι η πραγματική εικόνα
της ελληνικής οικονομίας στο τέλος του 2012; Σαφέστατα μιλάμε για μια οικονομία
που βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση. Από
την άλλη πλευρά, έχει μειώσει σημαντικά το κόστος της, έχει μειώσει το ελεύθερο
στις αγορές “επικίνδυνο χρέος” σε επίπεδο χαμηλότερο απο το 50% του ΑΕΠ, έχει ενισχύσει
με κεφάλαια τις τράπεζες της,
παρουσιάζει πλεόνασμα αντί για έλλειμμα, όλες οι αξίες της έχουν υποτιμηθεί
σημαντικά (το Χρηματιστήριο, οι τιμές των επιχειρήσεων, οι τιμές της γής)
διαθέτει μορφωμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό, είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης. Με λίγα λόγια η Ελλάδα θα είναι το
2013 μια υγιής όσον αφορά τους
αριθμούς οικονομία.
Την ίδια στιγμή η
πραγματική κατάσταση της κοινωνίας έχει ως εξής:
Είναι προφανές οτι αυτή η κατάσταση με τα συνεχή μέτρα δε
μπορεί να συνεχιστεί. Μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού (το 24%) που είναι
άνεργο και το επιπλέον 10% που είναι απλήρωτοι εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν
πρόβλημα επιβίωσης. Με λίγα λόγια ο μισός πληθυσμός της χώρας βρίσκεται στα όρια
της φτώχειας. Το πρόβλημα παύει να είναι οικονομικό και γίνεται ανθρωπιστικό.
Και τα ανθρωπιστικά προβλήματα δεν λύνονται με συνταγές λιτότητας .
Θα μου πείτε: Και τι μπορεί να γίνει; Να ενισχυθεί με
ρευστότητα η αγορά ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις να πληρώνουν τους
εργαζόμενους τους και να αρχίσουν σταδιακά να προσλαμβάνουν τους ανέργους. Να
περιοριστεί η ασφυξία που προκαλεί το δημόσιο στις επιχειρήσεις και στους
πολίτες απορροφώντας όλους τους πόρους τους. Ένας τρόπος είναι ο συμψηφισμός
οφειλών και απαιτήσεων μεταξύ ιδιωτών και δημοσίου, (σήμερα το Δημόσιο χρωστάει
σε ιδιώτες 6,2 δις). Με πληρωμή του ΦΠΑ όταν αυτός εισπράττεται πραγματικά και
όχι όταν τιμολογείται απο την επιχείρηση. Διότι σήμερα οι περισσότερες
επιχειρήσεις προπληρώνουν τον ΦΠΑ ενώ δεν τον έχουν εισπράξει λόγω του ότι οι
πληρωμές των συναλλαγών γίνονται μεταχρονολογημένα.
Βάσει αυτής της
ανάλυσης μπαίνει το ερώτημα, η Ελλάδα θα σωθεί, οι Έλληνες όμως?
Όλοι μας γνωρίζουμε οτι
η ευημερία των αριθμών δε σημαίνει απαραίτητα και ευημερία των ανθρώπων. Όμως η
ευημερία των αριθμών μπορεί να φέρει στην χώρα τα κεφάλαια που επενδεδυμένα
σωστά στην ανάπτυξη και όχι μόνο στις παροχές και στην κατανάλωση μπορούν να
φέρουν ευημερία. Και αυτό πιστεύω οτι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια στην ελληνική
οικονομία. Οτι δηλαδή η Ελλάδα απέφυγε την πτώχευση, ισορρόπησε σε
ικανοποιητικό βαθμό τα βασικά οικονομικά μεγέθη και μπορεί σταδιακά να
επανέλθει σε ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας.
Άλλωστε η ιστορία θα είναι αμείλικτη απέναντι στην στάση των
τωρινών πολιτικών αρχηγών. Το έθνος ή θα
σωθεί η θα καταστραφεί. Και με την καταστροφή, δεν αναφέρομαι στην δραχμή,
διότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει η να
αποτύχει, και μέσα στο ευρώ, αλλά και έξω στην δραχμή. Το μέλλον εξαρτάται από
την ηγεσία και το λαό, και όχι βέβαια από το νόμισμα της χώρας. Λίγη αισιοδοξία
επομένως, δε βλάπτει…
