Ο κύβος ερρίφθη και ξανάφερε (με άλλα λόγια και από άλλη κατεύθυνση – απ΄ τα αριστερά εν προκειμένω) το περίφημο “λεφτά υπάρχουν”! Και αφού υπάρχουν (χωρίς όμως να μας εξηγήσουν και το αναγκαίο πόθεν) αποφάσισαν να τα μοιράσουν σε μισθούς, συντάξεις, κρατικοποιήσεις, κατάργηση φόρων και άλλες υψηλού ρίσκου υποθέσεις και σενάρια, που χαρακτηρίζονται από… γκρίζες ζώνες και κοστολογικές ασάφειες.
Έχει όμως -παρά το ότι αποφεύγεται επιμελώς η αναφορά σε νούμερα- και κοστολόγηση, η οποία ανέρχεται σε 16 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που ουσιαστικά πρόκειται για αύξηση η οποία προκαλείται στις δημόσιες δαπάνες, δημιουργώντας όμως ερωτήματα ως προς τη χρηματοδότησή τους.
Και μπορεί η ακύρωση του Μνημονίου και η επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους με τους δανειστές να αποτελούν το θεμέλιο του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο οποίο οικοδομείται το σχέδιο για την ανόρθωση και ανασυγκρότηση της οικονομίας, είναι όμως ταυτόχρονα και η είσοδος σε… νερά που μας οδηγούν σε τεράστιες περιπέτειες.
Το σχέδιό τους λοιπόν προβλέπει τη σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ, κατ’ ελάχιστο στο επίπεδο του 43% του ΑΕΠ έναντι μείωσης κάτω του 36% του ΑΕΠ ως συνέπεια του Μνημονίου – και, κατά μέγιστο, στο σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης, του 46%. Αυτό σημαίνει σε απόλυτα ποσά αύξηση των δαπανών κατά περίπου 16 δις ευρώ.
Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα “η πρώτη πράξη της κυβέρνησης της Αριστεράς, αμέσως μόλις συγκροτηθεί η νέα Βουλή, θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του”. Όπως είπε, θα το αντικαταστήσει με το Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση.
Αμέσως μετά την ακύρωση του Μνημονίου, η νέα κυβέρνηση θα διεκδικήσει νέα αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη δραστική μείωσή του, ή ένα μορατόριουμ για το χρέος και αναστολή πληρωμών των τόκων, έως ότου διαμορφωθούν συνθήκες σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας.
Πως όμως μπορεί να προσμετρηθεί η επίπτωση στην οικονομία από μια τέτοια εξέλιξη όταν τυχόν ακύρωση του Μνημονίου φέρνει αυτόματα ακύρωση και της δανειακής σύμβασης και διακοπή της δανειοδότησης, αφήνοντας ακόμα και ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και επιστροφής στη δραχμή;
Σίγουρα με πολλά δισεκατομμύρια που θα πληρώσουν οι πολίτες, στους οποίους το “τυράκι” είναι η ακύρωση των εργασιακών νόμων των τελευταίων μηνών.
Σύμφωνα λοιπόν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα καταργηθεί η απόφαση που μείωσε τον κατώτερο μισθό κατά 22% (32% για τους νέους μέχρι 25 ετών), αλλά και τα επιδόματα ανεργίας, ασθένειας και μητρότητας. Ο κατώτατος μισθός -λέει- θα επανέλθει στα 751 ευρώ και το επίδομα ανεργίας στα 461,5 ευρώ και θα χορηγείται για διπλάσιο χρόνο από το σημερινό. Επίσης, θα αρθεί η κατάργηση της μετενέργειας και θα επανέλθει η υποχρεωτική επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων.
Οι υποσχέσεις όμως δεν έχουν τέλος, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται κατάργηση των ειδικών επιβαρύνσεων για τα μικρομεσαία εισοδήματα και πρώτα απ’ όλα για τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και όσους ζουν στα όρια της φτώχειας.
Ακόμα λέει ότι η προσαρμογή που προτείνει θα προέλθει από τη φορολόγηση του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, με στόχο την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα (δηλαδή +4% του ΑΕΠ) σε ορίζοντα τετραετίας (με στόχο αύξηση 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο).
Επίσης, λέει ότι θα προχωρήσει σε σταδιακή μείωση συντελεστών ΦΠΑ και η ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα , πάλι όμως χωρίς να εξηγεί από που θα αντικατασταθούν τα ποσά που θα προκύψουν από τη μείωση του ΦΠΑ η οποία θα στερήσει στο δημόσιο έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ .
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέει ακόμα για δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και για υπογραφή διμερούς συμφωνίας με την Ελβετία για τη φορολόγηση των εκεί καταθέσεων Ελλήνων πολιτών, υπόσχεται τη δημιουργία ενός «Ταμείου Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης, υπόσχεται «ολική ή μερική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και «εθνικοποίηση των τραπεζών.
Και για να μην μείνει πίσω από τις ανέξοδες εξαγγελίες εντυπωσιασμού άλλων εποχών, το πρόγραμμά τους κάνει λόγο για πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων των στρατηγικής σημασίας για την Εθνική οικονομία Δημόσιων Οργανισμών που πέρασαν στο Ειδικό Ταμείο και επαναφορά σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας, υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κ.λπ.)
