Το πιό σοφό ποίημα του Καβάφη, είναι σήμερα,
πιό επίκαιρο από ποτέ. Θυμηθείτε το ή διαβάστε το όσοι δεν το ξέρετε και
αναλογιστείτε ποιός είναι στην Ελλάδα του σήμερα ο Νέρων και ποιός ο
Γάλβας:
Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας
κινδύνους.
Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος
λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι
αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια
...
Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες ...
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων
...
Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το
ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.
