ΚΛΠ: Άνοιξη Καλοκαίρι Φθινόπωρο Χειμώνας και πάλι Άνοιξη

Την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
στη Θεοφάνειο Αίθουσα Tέχνης (Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΘΕΡΜΑΙΝΕΤΑΙ!!!)
η ΚΛΠ συνεχίζει τις προβολές της 8.00 μ.μ και 10.00 μ.μ
με την ταινία-αριστούργημα του Kim Ki Duk
Άνοιξη Καλοκαίρι Φθινόπωρο Χειμώνας και πάλι Άνοιξη

Μία ολόκληρη φιλοσοφία συμπυκνωμένα δοσμένη σεμία και μόνο ταινία.

Από τα έργα τέχνης που τα λόγια είναι περιττά ,γιατίαπλούστατα είναι προφανές ότι καμμία περιγραφή δεν θα αποκτήσει την χρησιμότηταπου έχει η θέαση της ίδιας της ταινίας.

Ποιητικότητα και ευθύτητα συνυπάρχουνγια να μεταδώσουν σοφία και ηρεμία.

Σενάριο: Kim Ki-duk
Φωτογραφία: Dong-hyeon Baek
Μουσική: Ji-woong Park
Ηθοποιοί: Su Oh-yeong, Kim Young-min, Seo Jae-kyung, Kim Jong-ho, HaYeo-jin
Διάρκεια: 103’
Βραβεία: Η ταινία κέρδισε 4 βραβεία στο φεστιβάλ του Locarno, πρώτοβραβείο στο φεστιβάλ του Las Palmas, βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ της Σόφιαςκ.α.

Από την ιστοσελίδα της Κινηματογραφικής Ομάδας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων διαβάζουμε

Ησημειολογική διάσταση των τεσσάρων εποχών είναι η εξής:

(Άνοιξη-Παιδί) Ηγλυκύτητα της φύσης κλεισμένη στο χαμόγελο ενός παιδιού. Μόνο που η άνοιξημπορεί να είναι σκληρή, γιατί η αθωότητα είναι φαινομενική, δεν βασίζεται στηγνώση αλλά στην άγνοια των νόμων της φύσης. Για να μάθει κανείς χρειάζεται ναδει τις συνέπειες των πράξεών του και αυτό δημιουργεί πόνο.

(Καλοκαίρι-Έφηβος)Ο Έρωτας αναστατώνει τα πάντα. Φουσκώνει και ξεχειλίζει. «Η φύση φταίει. Τοπάθος ξυπνά την επιθυμία της εξουσίας. Η εξουσία την πρόθεσηεγκλήματος».

(Φθινόπωρο-Άνδρας) Ο Έφηβος πήγε να βρει τη μοίρα του. Οιδυνάμεις του Γιν νίκησαν και επιστρέφει στο ναό. Η επιστροφή όμως δεν είναιεπιστροφή μεταμέλειας, αλλά πονηριάς και αποφυγής ευθυνών. Η οργή κυριαρχεί. Τοπάθος κυβερνά ακόμη και η ισορροπία έχει χαθεί. Ο νους σκλαβωμένος μέσα σεσκέψεις τρέλας. Η φωνή του δασκάλου και πάλι βρίσκει ένα τρόπο για νατιθασευτεί ο νους. Εργασία και περισυλλογή, χωρίς να επηρεάζεσαι από τιςεξωτερικές καταστάσεις.

(Χειμώνας-Ώριμος πλέον). Η επιστροφή είναι πραγματικήεπιστροφή στο ναό, στις ρίζες. Η γνώση έχει γίνει πια βίωμα. Η μεταμέλειααρετή. Η υπακοή στο νόμο οδηγεί στην απελευθέρωση. Ο άνθρωπος αποκτά μια θέσηστον κύκλο της εξέλιξης. Ο Μαθητής είναι  τώρα Δάσκαλος. Έχει γίνει έναςκρίκος στην αλυσίδα προσφοράς. Όμως ο κύκλος αυτός είναι κομμάτι μιαςσπείρας, που είναι η εξέλιξη.

Άνοιξη,καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και άνοιξη ξανά. Η επανάληψη, τα στάδιαωρίμανσης του ανθρώπου, ο αδιατάρακτος κύκλος της ζωής σε αντιστοίχιση με τοναδιατάρακτο κύκλο της φύσης. Πρόκειται ουσιαστικά για μια φιλοσοφική παραβολήπου νοηματοδοτείται μέσα από εικόνες μοναδικής ομορφιάς και μια αφήγηση πουακολουθεί ευλαβικά τους αργούς, εκστατικούς ρυθμούς ενός βουδιστικού ψαλμού. Μέσασε αυτόν τον ψαλμό κάθε μορφή χάνεται και ξανάρχεται. Κάθε φορά ο Χειμώνας θαπαγώνει τα πάντα, κάθε φορά ο ήλιος θα χάνεται και θα αφήνει τις σκιές νακυριαρχούν, αλλά και κάθε φορά η άνοιξη θα ξεπετάγεται με τα μπουμπούκια τηςακόμη και μέσα από το χιόνι. Κι όσο πιο μεγάλο το σκοτάδι, τόσο πιο αδύναμομπροστά στην πρώτη ακτίνα του πρωινού ήλιου.