Μία από τις εμμονές μας εδώ στο antinews, από την αρχή της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης, ήταν το θέμα του δικαίου που πρέπει να καλύπτει το δανεισμό της χώρας μας, ιδιαίτερα σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο όπου η επιστροφή σε εθνικό ή άλλο νόμισμα είναι σχεδόν βεβαιότητα, αν δεν αλλάξει κάτι δομικό στον τρόπο σκέψης της κ. Μέρκελ και στη Γερμανική θεώρηση περί ευρωπαϊκής ένωσης.
Ο λόγος που επιμείναμε τόσο, για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν κάποιες παλαιότερες δημοσιεύσεις, είναι ότι η επιλογή νομικού καθεστώτος είναι στρατηγικής συμμαχίας με προεκτάσεις σε θέματα δημόσιας περιουσίας και εθνικής κυριαρχίας.
Αν επιλεγεί το Αγγλικό δίκαιο και παράλληλα η Ελλάδα αναγκαστεί να καταφύγει σε ένα ασθενέστερο του ευρώ νόμισμα, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για πολλές γενιές, ενώ κατά πάσα πιθανότητα όλη η δημόσια περιουσία θα κατασχεθεί σε βάθος χρόνου από τους πιστωτές. Και αυτό γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει το δυσβάσταχτο χρέος μαζί με τους τόκους, σε ισχυρό ευρώ, ενώ οι πηγές εσόδων της θα είναι σε υποτιμημένο νόμισμα. Αν πάλι γίνει το θαύμα και η Ελλάδα παραμείνει στο ευρώ, το Αγγλικό δίκαιο σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει να υπάρξει νέα αναδιάρθρωση με νομικά μέσα, παρά μόνο άτακτη χρεοκοπία, πράγμα που θα σήμαινε αυτόματα κατασχέσεις δημόσιας περιουσίας.Αν επιλεγεί το ελληνικό δίκαιο, η Ελλάδα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ριζοσπαστικές λύσεις, εφόσον βέβαια εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη:
- Να κουρέψει μεγαλειωδώς το χρέος της με μια απλή νομοθετική ρύθμιση, διατηρώντας την περιουσία του κράτους σε ασυλία και να αποπληρώσει το υπόλοιπο χρησιμοποιώντας τα συναλλαγματικά της αποθέματα
- Να αποπληρώσει κανονικά το χρέος τυπώνοντας νόμισμα, εφόσον κρίνει ότι μπορεί να διαχειριστεί τις πληθωριστικές επιπτώσεις.
Στην περίπτωση παραμονής στο ευρώ με ελληνικό δίκαιο στο δανεισμό της χώρας, το δάνειο αυτό θα μπορούσε να αναδιαρθρωθεί οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς κίνδυνο απώλειας περιουσιακών στοιχείων.
Οι λύσεις αυτές μοιάζουν ως προς τις ουσιαστικές επιπτώσεις τους. Το πλεονέκτημα της δεύτερης λύσης είναι η αποφυγή πιστωτικού γεγονότος, πράγμα που επιτρέπει στο κράτος να δανείζεται απρόσκοπτα, είτε εσωτερικά (σε εθνικό νόμισμα), είτε εξωτερικά, σε ευρώ, δολάριο, γιεν κ.λπ.
Η πιο επίσημη διαβεβαίωση για την εμμονή του antinews, ήρθε ανέλπιστα από έναν ‘’εχθρό’’, τον κ. Άκερμαν, CEO της Deutsche Bank και πρόεδρο του IIF (αυτό είναι κάτι σαν την τοκογλυφική διεθνή), οργανισμού που χειρίζεται τις διαπραγματεύσεις του PSI για λογαριασμό των ιδιωτών ομολογιούχων (διαβάστε εδώ).
Ο κ. Άκερμαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν κολλήσει στο θέμα του δικαίου. Καθώς οι τράπεζες θεωρώντας βέβαιο ένα πιστωτικό γεγονός ή μια ηρωική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ή και τα δύο μαζί, επιθυμούν να είναι απόλυτα εξασφαλισμένες, ιδιαίτερα στο αγαπημένο τους κομμάτι, δηλαδή στην κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων.
Δεν γνωρίζουμε με ποιο καθεστώς έχουν δοθεί τα 110δις από το μηχανισμό στήριξης, αυτό είναι κάτι που μπορεί να μας διευκρινίσει ο κ. Παπακωνσταντίνου. Φρονούμε ότι δεν τόλμησε να κάνει κάτι τόσο χυδαίο εις βάρος της πατρίδας του και ότι το δάνειο, για τις δόσεις του οποίου ματώνει κάθε φορά ο Έλληνας εργαζόμενος, διέπεται από το ελληνικό δίκαιο. Συνεπώς ακόμα και σήμερα υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης, πράγμα που αποτυπώνεται και στην πικραμένη μουτσούνα του αρχιτοκογλύφου, με τον πιο γλαφυρό τρόπο.
Όσο η κατάσταση αυτή βαδίζει προς ένα τέλμα, αρχίζουν να φανερώνονται και τα βαριά χαρτιά της κάθε πλευράς. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές μπορούμε με βεβαιότητα μα πούμε ότι τα ελληνικά χαρτιά είναι πανίσχυρα. Η χώρα μας έκανε μια αξιοζήλευτη επίπονη προσπάθεια να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και δέχθηκε αδιαμαρτύρητα να γίνει το πειραματόζωο των χαρτογιακάδων όλης της υφηλίου.
Τώρα που τα πράγματα ζορίζουν και που η ίδια η ευρωπαϊκή ένωση πνέει τα λοίσθια, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την Ελλάδα για απομονωτισμό ή αφερεγγυότητα. Τα ψέματα τελειώνουν και πλησιάζει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για την Ευρώπη. Τώρα είναι η ώρα που χρειαζόμαστε πατριωτική ηγεσία με καθαρή δημοκρατική εντολή.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία για τον Αντώνη Σαμαρά.
Πώς το λέει και ο Αρχαίος; Δις ιζ Πάρτα!
Κακοφωνίξ
