independentΕνώ οι απλοί άνθρωποι ανησυχούν για την λιτότητα και την απασχόληση, οι διάδρομοι εξουσίας της ευρωζώνης έχουν υποστεί μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση.
Η άνοδος του Mario Monti στην ιταλική πρωθυπουργία είναι αξιοσημείωτη για περισσότερους λόγους από ό, τι είναι δυνατό να απαριθμήσετε. Με την αντικατάσταση του σκανδαλιάρη Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η Ιταλία έχει φορτωθεί κάτι που δεν μπορεί εύκολα να ξεφορτωθεί.
Με την επιβολή μη εκλεγμένων τεχνοκρατών, έχουν ανασταλεί οι συνήθεις κανόνες της δημοκρατίας, και ίσως η ίδια η δημοκρατία. Και βάζοντας ένα ανώτερο σύμβουλο της Goldman Sachs επιφορτισμένο με την διακυβέρνηση μιας δυτικής χώρας, έχουν τεθεί νέα δεδομένα στην πολιτική εξουσία από μια επενδυτική τράπεζα, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι αυτό είναι απαγορευτικά πολιτικά τοξικό.
Με την επιβολή μη εκλεγμένων τεχνοκρατών, έχουν ανασταλεί οι συνήθεις κανόνες της δημοκρατίας, και ίσως η ίδια η δημοκρατία. Και βάζοντας ένα ανώτερο σύμβουλο της Goldman Sachs επιφορτισμένο με την διακυβέρνηση μιας δυτικής χώρας, έχουν τεθεί νέα δεδομένα στην πολιτική εξουσία από μια επενδυτική τράπεζα, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι αυτό είναι απαγορευτικά πολιτικά τοξικό.
Αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο απ ‘όλα: ένα γιγαντιαίο άλμα προς τα εμπρός, ή ίσως ακόμη η επιτυχής κατάληξη του σχεδίου της Goldman Sachs.
Δεν είναι μόνο ο κ. Monti. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένας άλλος σημαντικός παίκτης στο κυρίαρχο δράμα του χρέους, είναι κάτω από από την διαχείριση ενώς πρώην στελέχους της Goldman…. Μέχρι την Τετάρτη, το Ευρωπαϊκό τμήμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, διοικείτο από έναν άνθρωπο της Goldman, Antonio Borges, ο οποίος μόλις παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους.
Ακόμη και πριν από την αναταραχή στην Ιταλία, δεν υπήρχε κανένα σημάδι ανθρώπου της Goldman Sachs, με το παρατσούκλι “το καλαμάρι βρυκόλακας”, και τώρα που τα πλοκάμια του φθάνουν στην κορυφή της Ευρωζώνης, σκεπτικές φωνές θέτουν ερωτήματα σχετικά με την επιρροή της. Οι πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν κατά τις επόμενες εβδομάδες, θα καθορίσουν αν η ευρωζώνη μπορεί και θα πληρώσει τα χρέη της – και τα συμφέροντα της Goldman είναι άρρηκτα συνδεμένα με την απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Ο Simon Johnson, πρώην οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο βιβλίο του13 Bankers, υποστήριξε ότι η Goldman Sachs και οι άλλες μεγάλες τράπεζες είχε γίνει τόσο κοντά στην κυβέρνηση στην πορεία προς την οικονομική κρίση, που οι ΗΠΑ ήταν ουσιαστικώς μια ολιγαρχία. Τουλάχιστον οι ευρωπαίοι πολιτικοί ” δεν αγοράζονται και πληρώνονται” από τις εταιρίες, όπως στις ΗΠΑ, λέει. «Αντ ‘αυτού αυτό που έχετε στην Ευρώπη είναι μια κοινή κοσμοθεωρία της ελίτ της πολιτικής και των τραπεζιτών, ένα κοινό σύνολο στόχων και αμοιβαία ενίσχυση των ψευδαισθήσεων».
Αυτό είναι το σχέδιο της Goldman Sachs. Με απλά λόγια, να αγκαλιάσει τις κυβερνήσεις κοντά. Κάθε επιχείρηση θέλει να προωθήσει τα συμφέροντά της με τους ρυθμιστές..
Η Goldman είναι εκεί για να παρέχει συμβουλές στις κυβερνήσεις και να παρέχει χρηματοδότηση, να στέλνει τους ανθρώπους της σε δημόσιες υπηρεσίες και να προσφέρει προσοδοφόρες θέσεις εργασίας στους ανθρώπους που βγαίνουν από την κυβέρνηση. Το έργο είναι να δημιουργηθεί μια τέτοια βαθιά ανταλλαγή ανθρώπων, ιδεών και χρημάτων που αδύνατο να δεις τη διαφορά μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και του συμφέροντος της Goldman Sachs.
Η Goldman είναι εκεί για να παρέχει συμβουλές στις κυβερνήσεις και να παρέχει χρηματοδότηση, να στέλνει τους ανθρώπους της σε δημόσιες υπηρεσίες και να προσφέρει προσοδοφόρες θέσεις εργασίας στους ανθρώπους που βγαίνουν από την κυβέρνηση. Το έργο είναι να δημιουργηθεί μια τέτοια βαθιά ανταλλαγή ανθρώπων, ιδεών και χρημάτων που αδύνατο να δεις τη διαφορά μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και του συμφέροντος της Goldman Sachs.
Ο κ. Monti είναι ένας από τους πιο επιφανείς οικονομολόγους της Ιταλίας, και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στον ακαδημαϊκό κόσμο και think tanks, αλλά όταν ο κ. Μπερλουσκόνι τον διόρισε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1995, τότε η Goldman Sachs ξεκίνησε να ενδιαφέρεται για αυτόν. Πρώτα ως Επίτροπος για την εσωτερική αγορά, και στη συνέχεια ειδικά ως Επίτροπος για τον ανταγωνισμό, ο ίδιος έχει λάβει αποφάσεις που θα μπορούσε να κάνει ή να σπάσει τις συμφωνίες εξαγοράς και συγχωνεύσεων, που οι τραπεζίτες της Goldman εργάζονταν για την υποστήριξη ή την χρηματοδότηση. Ο κ. Monti επίσης αργότερα, ήταν πρόεδρος της επιτροπής του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών, όσον αφορά το τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο καθορίζει την οικονομική πολιτική της χώρας.
Με αυτές τις συνδέσεις, ήταν φυσικό για την Goldman να τον προσκαλέσει να συμμετάσχει στο διοικητικό της συμβούλιο των διεθνών συμβούλων. Δύο δωδεκάδες ισχυρών τραπεζικών διεθνών συμβούλων λειτουργούν ως άτυποι εκπροσώποι των συμφερόντων της, με τους πολιτικούς που ρυθμίζουν τις εργασίες.
Ίσως ο πιο σημαντικός πρώην πολιτικός μέσα στην τράπεζα είναι ο Peter Sutherland, Γενικός Εισαγγελέας της Ιρλανδίας τη δεκαετία του 1980 και ‘ενας άλλος πρώην Επίτροπος Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα είναι μη εκτελεστικός πρόεδρος του βραχίονα της βρετανικής Goldman και μέχρι την κατάρρευση και κρατικοποίηση της, ήταν επίσης μη εκτελεστικός διευθυντής της Royal Bank of Scotland. Υπήρξε μια εξέχουσα φωνή μέσα στην Ιρλανδία, στο πακέτο διάσωσης του από την ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι οι όροι των δανείων έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να αναθεωρηθούν, έτσι ώστε να μην επιδεινώνουν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Η ΕΕ συμφώνησε να μειώσει το επιτόκιο της Ιρλανδίας αυτό το καλοκαίρι.
Φτιάχνοντας καλές διασυνδέσεις με πολιτικούς, κατά την έξοδό τους από την κυβέρνηση, για τη χάραξη πολιτικής είναι μόνο το μισό του έργου, στέλνοντας απόφοιτους της Goldman στην κυβέρνηση είναι το άλλο μισό. Όπως ο κ. Monti, και ο Mario Draghi, ο οποίος ανέλαβε Πρόεδρος της ΕΚΤ την 1η Νοεμβρίου, ήταν μέσα και έξω από την κυβέρνηση και μέσα και έξω από την Goldman. Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και διευθύνων σύμβουλος του ιταλικού Δημοσίου, τρία χρόνια διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs International από το 2002 έως και το 2005 – μόνο για να επιστρέψει στην κυβέρνηση ως πρόεδρος της ιταλικής κεντρικής τράπεζας.
Ο κ. Draghi μαστίζεται από την διαμάχη σχετικά με τα λογιστικά τεχνάσματα που διεξήχθηκαν από την Ιταλία και άλλες χώρες στην περιφέρεια της ευρωζώνης καθώς προσπαθούσαν να μπουν στο ενιαίο νόμισμα πριν από μια δεκαετία. Με τη χρήση σύνθετων-τοξικών παραγώγων, η Ιταλία και η Ελλάδα ήταν σε θέση να μειώσουν το φαινομενικό μέγεθος του δημόσιου χρέους τους, ώστε να πέσει κάτω από το 60% του μεγέθους της οικονομίας. Και ο εγκέφαλος πίσω από αρκετά από εκείνα τα παράγωγα, ήταν οι άντρες και οι γυναίκες της Goldman Sachs.
Τραπεζικές συναλλαγές δημιούργησαν μια σειρά οικονομικών συμφωνιών που επέτρεψαν στην Ελλάδα να συγκεντρώσει τα χρήματα για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα αμέσως, με αντάλλαγμα την αποπληρωμή με την πάροδο του χρόνου. Σε μια συμφωνία, η Goldman διοχέτευσε 1 δισ. δολάρια χρηματοδότηση προς την ελληνική κυβέρνηση το 2002, σε μια συναλλαγή που ονομάζεται cross-currency swap. Από την άλλη πλευρά της συμφωνίας, εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, ήταν ο Πέτρος Χριστοδούλου, ο οποίος είχε αρχίσει την καριέρα του στην Goldman, και ο οποίος έχει προαχθεί τώρα σε επικεφαλή του γραφείου διαχείρισης ελληνικού χρέους (ΟΔΔΗΧ). Ο Λουκάς Παπαδήμος, που τώρα εγκαθίσταται ως πρωθυπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην Ελλάδα, ήταν ένας τεχνοκράτης στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας εκείνη την εποχή.
“Πρώην συναδέλφοι μου στο ΔΝΤ τρέχουν προσπαθώντας να δικαιολογήσουν διασώσεις των 1.5- 4 τρις €, αλλά τι σημαίνει αυτό; λέει ο Simon Johnson. “Αυτό σημαίνει διάσωση των πιστωτών 100 %, είναι άλλη μια διάσωση των τραπεζών, όπως και το 2008:. Ο μηχανισμός είναι διαφορετικός, με ότι αυτό συμβαίνει στο κυρίαρχο επίπεδο και όχι σε επίπεδο τράπεζας, αλλά η λογική είναι η ίδια.”
Αυτό είναι το σκεπτικό για τις διασώσεις και την λιτότητα, ο λόγος που έχουμε όλο και περισσότερο Goldman, όχι λιγότερη…
